Baby Bag

„თქვენ ვინც გწყევლით, გაგინებთ, ის უნდა ლოცოთ...“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„თქვენ ვინც გწყევლით, გაგინებთ, ის უნდა ლოცოთ...“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ სხვა ადამიანების მიმართ კეთილი დამოკიდებულების ქონის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და ადამიანებს ურჩია, რომ მათ საკუთარი მტრების შეყვარებაც უნდა სცადონ:

„ღმერთი გავალდებულებთ თქვენი მტრების შეყვარებას, იმათ შეყვარებას, ვინც თქვენ საშინლად გექცევათ. „აკურთხევდით მაწყევართა თქვენთა,“ ანუ თქვენ ვინც გწყევლით, გაგინებთ, ის უნდა ლოცოთ. შენ თუ ეს სიტყვები ვერ გაიაზრე, იმას შეძლებ, რომ მაწყევარს ლოცავდე კი არა, შეიძლება საკუთარო მშობლები და შვილი შეიძულო, თუ ამას კარგად ვერ გაითავისებ. როდესაც ადამიანი ამ სიტყვების არსს ნაწილობრივ მაინც ჩასწვდება, სხვა მადლი და წყალობა მოგივა, სხვა ბედნიერება მოვა, სხვანაირად შეხედავ ადამიანებს. დაინახავ, რომ რასთანაც კი შეხება გაქვს, ყველაფერი ღვისგან გაქვს. ამიტომ გეუბნება ღმერთი, რომ არავინ არ უნდა გიყვარდეს მასზე მეტად, რადგან ყველაფერი მისგან გაქვს. ღმერთი ყოველდღე თავიდან ქმნის შენთვის სამყაროს. შენთვის არის ეს ჰაერი, წყალი. შენგან განადგურებულს და დაბინძურებულს ღმერთი წმენდს ისევ, ღმერთი ეხება ამას. ვისთანაც კარგად ვერ გრძნობ თავს, იმას შენ ძალიან სჭირდები. შენ შეგიძლია მისი ცხოვრება შეცვალო. შენმა სიტყვამ შეიძლება ეს ადამიანი დაალბოს, მისი გული და გონება შეცვალოს.

ერთი ადამიანი ერთი სამყაროა. ერთ ადამიანს რომ ცუდად მოექცე, შენ მთელს სამყაროს ექცევი ცუდად. ერთ ადამიანს რომ მოექცე კარგად და სიკეთით, მთელ სამყაროს ექცევი კარგად. ადამიანი არის ყველაზე ძვირფასი, თუ რამეა ღმერთისგან შექმნილი. ქრისტიანები სწავლობდნენ ადამიანთან ურთიერთობას, მის სიყვარულს. ისინი ყველაფერს აკეთებდნენ იმისთვის, რომ ადამიანი გაეხარებინათ, მისთვის სიხარული მიენიჭებინათ. ამას ფიქრობს ქრისტიანი ადამიანი. ღმერთის გარეშე არის ტკივილი, ჯოჯოხეთი და სიმწარე,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო: ​თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ახლო და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. 


ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამაშია საქმე! 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ ჰგავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო, აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?“

ნოდარ დუმბაძე 

წაიკითხეთ სრულად