Baby Bag

„ორი სუფრის კოვზი სელი ერთ ჭიქა წყალში... სასწაულს შვრება,“- თეა დარჩიას კანის მოვლის რუტინა

„ორი სუფრის კოვზი სელი ერთ ჭიქა წყალში... სასწაულს შვრება,“- თეა დარჩიას კანის მოვლის რუტინა

ცნობილმა მოცეკვავემ თეა დარჩიამ დილის რუტინის შესახებ ისაუბრა, რომელიც მას კანის სიჯანსაღის შენარჩუნებაში ეხმარება:

„ფანტასტიკური რუტინა მაქვს ერთი. ორი სუფრის კოვზი სელი ერთ ჭიქა წყალში, 15 წუთი ადუღებ, გაცივდება, წურავ. ჟელატინივით მასას მიიღებ. მერე ამას ყინულის ფორმაში ჩაასხამ, შეაგდებ მაცივარში და დილით რომ იღვიძებ, სახეზე იდებ. თუ სანაპიროზე ხარ და დაგცხა, მთლიანად ტანზე გადაიტარებ. ძალიან სასიამოვნოა, გაგრილებს და რას შვრება, იცი? სასწაულს! კანი გემრიელად რომ მოიჭიმება, ჩამოიბან გრილი წყლით და სახე მიდგმული გაქვს.

სხეულის მოვლას რაც შეეხება, ყველაფერი ინდივიდუალურია. ყველა ადამიანი ინდივიდუალურია. ასაკში ერთადერთი ის მომენტია, რომ თუ ისეთივე დღის განრიგი გაქვს და ისევ იმ რიტმით ცხოვრობ, არ შეანელე, მაშინ სხეული მოგყვება. უბრალოდ საჭიროა, კიდევ უფრო მეტი წყალი, კიდევ უფრო მეტი ზღვა და და დებითი ემოციები, იმიტომ, რომ ბავშვებივით სათუთები ვხდებით. ჩვენთვის ცუდი ემოცია უფრო ცუდად მუშაობს მერე ყველაფერზე,“- მოცემულ საკითხზე თეა დარჩიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად