Baby Bag

კანიდან ტკიპის ამოსაყვანად ეს სპეციფიკური და კარგი წვეტის მქონე პინცეტი გამოიყენეთ - ეპიდემიოლოგ გიორგი მელაშვილის რეკომენდაცია

კანიდან ტკიპის ამოსაყვანად ეს სპეციფიკური და კარგი წვეტის მქონე პინცეტი გამოიყენეთ - ეპიდემიოლოგ გიორგი მელაშვილის რეკომენდაცია

ეპიდემიოლოგმა გიორგი მელაშვილმა ტკიპის ამოღების სწორ ტექნიკებზე ისაუბრა და სპეციალურად მოცემული პროცედურისთვის გამოსადეგი პინცეტის ტიპიც დაასახელა:

„ტკიპის ამოღება ძალიან სპეციფიკური მეთოდებით ხდება. იყიდება ძალიან მარტივი მაშები, ლურსმნის ამოსაძრობ ხელსაწყოს ჰგავს ძალიან, მაგრამ პატარაა. იმას მოვდებთ ხორთუმთან ახლოს. ნელ-ნელა ამოვწევთ და ტკიპა ამოდის მარტივად, უმტკივნეულოდ. არც ზეთი უნდა, არც სხვა რამ. რა თქმა უნდა, შეგვიძლია, რომ ტკიპა თვითნებურად ამოვიღოთ. მთავარია, დავიმახსოვროთ ხისტი მოძრაობით არ ამოვაძროთ. ხელს რომ მოვკიდებთ ტკიპას, დავაფიქსიროთ ეს ტკიპა, კარგად რომ გვეჭიროს. ძალიან, ძალიან ნელი მოძრაობით გამოვწიოთ კანის საწინააღმდეგო მიმართულებით.

პინცეტის გამოყენება შეგიძლიათ. თუ პინცეტის საშუალება არ გაქვთ, ხელითაც შეგიძლიათ ამის გაკეთება. პინცეტი უნდა მოვჭიდოთ ნაკბენთან, მაქსიმალურად დაბლა. მე მაქვს ძალიან სპეციფიკური და კარგი წვეტის მქონე პინცეტი. მას იმდენად წვრილი წვეტი აქვს, რომ ჩამივარდა და დაიღუნა. წვერს მოვკიდებთ ხორთუმთან და ნელი მოძრაობით ამოვწევთ,“- მოცემულ საკითხზე გიორგი მელაშვილმა ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა ფორმულაზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად