Baby Bag

„მშობელმა უნდა სთხოვოს ღმერთს: „ღმერთო, გთხოვ, ის სიტყვა მათქმევინე ჩემი შვილისთვის, რომ მას შევეწიო,“- დეკანოზ შალვა კეკელიას რჩევა მშობლებს

„მშობელმა უნდა სთხოვოს ღმერთს: „ღმერთო, გთხოვ, ის სიტყვა მათქმევინე ჩემი შვილისთვის, რომ მას შევეწიო,“- დეკანოზ შალვა კეკელიას რჩევა მშობლებს

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ მშობლებს შვილებთან მეგობრობა და მათთან თბილი, ურთიერთგაგებაზე დაფუძნებული ურთიერთობის დამყარება ურჩია. დეკანოზის თქმით, ბავშვს უნდა ესმოდეს, რომ მშობელი მას საყვედურსაც მხოლოდ სიყვარულით ეუბნება და ამას მისი კეთილდღეობისთვის აკეთებს:

„ბავშვი უნდა ხვდებოდეს, რომ ის მშობელს ძალიან უყვარს. თუნდაც, როდესაც მშობელი საყვედურს აძლევს საკუთარ შვილს, შვილი უნდა აცნობიერებდეს, რომ ის საყვედურს იმიტომ აძლევს, რომ მას უყვარს შვილი და ეს მისთვის სარგებლის მოტანია. ძალიან კარგია, როდესაც მშობელსა და შვილს შორის არის მეგობრული ურთიერთობა, როდესაც შეუძლია შენს შვილს, რომ გაიხსნას შენთან და ყველაფერზე გესაუბროს. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. მშობელმა შვილთან ურთიერთობა ისე უნდა დაალაგო, რომ მან ყველაფერი გითხრას შენ, ყველაფერზე გესაუბრობს. მშობელი შეცდომის გამო კი არ უბრაზდება ბავშვს, ეუბნება: „მერე რა... ეს შეცდომა მეც მომსვლია, როდესაც შენს ასაკში ვიყავი.“ ის მერე მოგყვება ყველაფერში.

ეს მეგობრობა არ უნდა გასცდეს ზღვარს. მშობლისა და შვილის იერარქიის დარღვევა არ არის საჭირო. ძალიან მნიშვნელოვანია ამ იერარქიის შენარჩუნება. ეს არის ბეწვის ხიდზე სიარული. ამისთვის მნიშვნელოვანია ლოცვა. არ არსებობს დღე ისე გავიდეს, რომ მე ჩემი შვილებისთვის ლოცვა არ წავიკითხო. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ღმერთს მიაბარო ეს. შეიძლება შენ არც გამოცდილება გქონდეს იმდენი, არც ძალა გქონდეს. არის საღმრთო ძალა, რომელიც შენ ამ ყველაფერში გეხმარება. მშობელი უნდა სთხოვდეს ღმერთს დახმარებას. უნდა დადგეს და უთხრას: „ღმერთო, შენ გევედრები, იმიტომ, რომ მე არ მაქვს ეს გამოცდილება. ჩემს შვილს ახლა პრობლემები აქვს, აგრესიულია, არ მიჯერებს. ღმერთო, გთხოვ, ის სიტყვა მათქმევინე ჩემი შვილისთვის, რომ ჩემი შვილი დაწყნარდეს, რომ მას შევეწიო.“ ეს რომ შეძლო, უნდა ცხოვრობდე წმინდად, პატიოსნად, სუფთად. როდესაც შენ მონდომებული ხარ, ძალიან ბევრი პრობლემა ერთად ლაგდება და მარტივად გადის,“- მოცემულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

აღმოვაჩინე, რომ ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია. მახსენდება, ბავშვობაში როგორი ხმაურიანი ვიყავი და ბევრ კითხვას ვსვამდი, ჩემს უფროს დას მოსვენებას არ ვაძლევდი და ჩემთან თამაშს ვთხოვდი. მე სათამაშოებს ვამტვრევდი, ჩემს სახელს კედელზე ვწერდი და მოუსვენრად ვიქცეოდი. ოთხიდან ათ წლამდე ჩემს თავს მოლაყბე, მშფოთვარე, ხმაურიან და ქაოტურ ადამიანად დავახასიათებდი.

ჩემი აღზრდაც არათანმიმდევრული იყო, რამაც ქცევითი პრობლემები შემიქმნა. ჩემი და მშვიდი და მოწესრიგებული ბავშვი იყო, მე კი მისგან აბსოლუტურად განვსხვავდებოდი. ჩემი მშობლები ასაკოვნები იყვნენ, როდესაც გავჩნდი, ისინი ბევრს მუშაობდნენ და ჩემთან თამაშის ენერგია არ ჰქონდათ.

შესაძლოა, ჩემს შემთხვევაში კარმამ იმოქმედა, რადგან ჩემს შვილებში ჩემს ბავშვობას ვხედავ. ისინი ხმაურიანები და მოუსვენრები არიან. ჩემი შვილები გამუდმებით ერთმანეთს ეჯიბრებიან, თუ ვინ უფრო მეტად მიიქცევს ხმაურით სამეზობლოს ყურადღებას. საბედნიეროდ, ჩემი შვილები არ იზრდებიან გარემოში, სადაც მათი ენერგია უგულებელყოფილია. ჩვენ მათ ყოველთვის ვეთამაშებით და ვცდილობთ ჩვენი ენერგია გავუზიაროთ. თუმცა, აღმოვაჩინე, რომ ეს ენერგია არ მაქვს, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრად ახალგაზრდა ვარ, ვიდრე დედაჩემი ჩემი ბავშვობის პერიოდში იყო. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ დედა უგულებელყოფდა ჩემს სურვილებს და ცუდად მექცეოდა, თუმცა ახლა კარგად მესმის მისი.

ცხრა წელია დიასახლისი დედა ვარ... ჩემი შვილებისთვის ხშირად მითხოვია აბაზანის კარს მოშორებოდნენ, როდესაც შიგნით ვიყავი. ტელეფონზე საუბრისას ისინი ყოველთვის მოდიან, თავიანთი ამბების მოსაყოლად. არ მაქვს არცერთი წამით მშვიდად დაჯდომის შესაძლებლობა, რადგან ჩემს შვილებს ყოველწამიერად ვჭირდები. დისტანციური სწავლების პირობებში ოთახიდან-ოთახში დავრბივარ, რათა შევამოწმო, რას აკეთებენ ჩემი შვილები და როგორ მიმდინარეობს სწავლის პროცესი.

ჩემი შვილი ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ თავიდან აიცილოს საშინაო დავალება. მეც ასეთი ვიყავი. ჩემი ქალიშვილი არასდროს წყვეტს საუბარს, მეც ასე ვიქცეოდი. ის ყურადღების მისაქცევად ტირის, მეც ასე ვტიროდი. იმის გათვალისწინებით, რომ ისინი ჩემნაირები არიან, წარმომიდგენია, რა რთული წლები მელის წინ, როდესაც თინეიჯერები გახდებიან. საბედნიეროდ, მათთან ურთიერთობის ყველა ხრიკი ვიცი და იმედი მაქვს, შეცდომებს არ დავუშვებ.

წყარო: ​Moms.com

წაიკითხეთ სრულად