Baby Bag

„ბავშვებს ვხედავთ საჭესთან, მძღოლის გვერდით ფანჯრებიდან გადმოწოლილებს... ჩვენთან ბავშვების სიცოცხლე არ არის დაცული,“- ორგანიზაცია „your car seat“-ის წარმომადგენელი ლანა გიორგიძე

„ბავშვებს ვხედავთ საჭესთან, მძღოლის გვერდით ფანჯრებიდან გადმოწოლილებს... ჩვენთან ბავშვების სიცოცხლე არ არის დაცული,“- ორგანიზაცია „your car seat“-ის წარმომადგენელი ლანა გიორგიძე

ორგანიზაცია „your car seat“-ის წარმომადგენელმა ლანა გიორგიძემ საბავშვო სავარძლის გამოყენებასთან დაკავშირებით საქართველოში კანონმდებლობით განსაზღვრული წესების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ჩვენს ქვეყანაში კანონი მშობლებს სამგზავრო სავარძლის გამოყენებას არ ავალდებულებს, რაც ბავშვის სიცოცხლეს საფრთხის წინაშე აყენებს:

„საქართველოს კანონის თანახმად, სამ წლამდე ასაკის ბავშვი უნდა იჯდეს სავარძელში ან 16 წელზე უფრო დიდი მოზარდის მუხლებზე. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ ამ ბავშვის სიცოცხლეს ვრისკავთ. მუხლებზე ვერ დავიცავთ ბავშვის სიცოცხლეს. შეჯახების დროს ბავშვი ინერციით წავა წინ, ჩვენი წონაც ემატება მას და უფრო დიდი ძალით გადავისვრით ბავშვს. 40 კილომეტრი საათი სიჩქარით თუ მივდივართ და შეჯახება მოხდება, ბავშვის ხელში დაჭერის შანსი იგივეა, რომ 300 კილოგრამი დავიჭიროთ ხელში. ეს ხომ წარმოუდგენელია. შეუძლებელია, რომ ასე უსაფრთხოდ შევინარჩუნოთ ბავშვი ხელში. ამიტომ აუცილებელია, რომ ბავშვი იჯდეს სამგზავრო სავარძელში.

ევროპის ქვეყნებსა და აშშ-ში სავალდებულოა სამგზავრო სავარძლის ტარება. ევროპის ქვეყნებში ეს არის 12 წლამდე, აშშ-ში 8 წლამდე. გარდა ევროპისა და ამერიკისა, ეს სავალდებულოა აზიის ქვეყნებშიც. ჩვენთან კი ბავშვების სიცოცხლე არ არის დაცული, იმიტომ, რომ ეს არ არის სავალდებულო. გარდა სამგზავრო სავარძლებისა, ბავშვებს ვხედავთ საჭესთან, მძღოლის გვერდით ფანჯრებიდან გადმოწოლილებს. ეს ხომ არ არის ფინანსებთან დაკავშირებული, რომ ჩვენი შვილების სიცოცხლე დავიცვათ და მოვათავსოთ უკანა სავარძელზე,“- მოცემულ საკითხზე ლანა გიორგიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ახალი დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს უღიმიან, არ აღიარებენ წყენას, მაგრამ გულის სიღრმეში დიდ ტკივილს ატარებენ,“ - ხათუნა მუზაშვილი

„არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს უღიმიან, არ აღიარებენ წყენას, მაგრამ გულის სიღრმეში დიდ ტკივილს ატარებენ,“ - ხათუნა მუზაშვილი

ფსიქოლოგმა ხათუნა მუზაშვილმა პატიების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ხშირად ადამიანებს ერთმანეთში ერევათ პატიება და დავიწყება:

„პატიება არის სტრესის განეიტრალება. ძალიან ხშირად ერთმანეთში ერევათ პატიება და დავიწყება. ამბობენ: „დამავიწყდა, აღარც კი მახსოვს.“ დავიწყება არ არსებობს. ამ ყველაფერს კომპიუტერის ეკრანს თუ შევადარებთ, დავიწყება ნიშნავს, რომ ეს ფოლდერი არ დევს კომპიუტერის ეკრანზე, არის სადღაც ჩამალული, რაც უარესია. ​არის რაღაც, რისი დავიწყებაც არ შეიძლება, სანამ არ მოაგვარებთ. პატიება არის, როდესაც თქვენ გახსოვთ ეს სიტუაცია, მაგრამ უკვე გეღიმებათ ამაზე, ის აღარ გტკივათ.“

ხათუნა მუზაშვილის თქმით, ჩვენი ქცევები და გრძნობები ხშირად ერთმანეთს არ ემთხვევა:

„თუ როგორ ვექცევი ადამიანს,​ რომელმაც გული მატკინა და რას ვგრძნობ, შეიძლება იყოს აბსოლუტურად სხვადასხვა. ხანდახან არის, რომ მინდა, ცოტა ხანს ცხვირი ავუწიო, მაგრამ არ ვარ ნაწყენი. მით უმეტეს, თუ ქალისა და კაცის ურთიერთობაზეა საუბარი. შესაძლოა, კონკრეტულ შემთხვევაში ჩვენი ქცევა იყოს დადგმული.“

„არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს უღიმიან, უცინიან, თვლიან, რომ​ იყო ნაწყენი, ეს სირცხვილია. არ აღიარებენ, რომ არიან ნაწყენი, მაგრამ გულის სიღრმეში ძალიან სერიოზულ ტკივილს ატარებენ. დამანგრეველი სტრესის 90 % შედგება სწორედ ამ „დაიგნორებული“ სტრესისგან, რომელსაც სადღაც შორს ვინახავთ. ეს ყველაფერი არის დიდი ატომური ბომბი ჩვენს ქვეცნობიერში,“- აღნიშნულ საკითხებზე ხათუნა მუზაშვილმა საქართველოს რადიოს ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „საქართველოს რადიო“

წაიკითხეთ სრულად