Baby Bag

„ტატა არ არის ახლა ჩემთან ერთად, მაგრამ მაინც მიხარია დედის დღე, იმიტომ, რომ ტატამ გამხადა დედა,“- თიკო ჩხეიძე

„ტატა არ არის ახლა ჩემთან ერთად, მაგრამ მაინც მიხარია დედის დღე, იმიტომ, რომ ტატამ გამხადა დედა,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „პრაიმშოუ“ შვილის გარდაცვალების შემდეგ განვლილ გზაზე ისაუბრა. მან დედებს ურჩია, რომ მძიმე განსაცდელის შემდეგ ფეხზე დადგნენ და ცხოვრებას არ შეუშინდნენ:

„ვარ ძალიან მკაცრი დედა, იქედან გამომდინარე, რომ სულ ვნერვიულობ ჩემს შვილებზე. მინდა, რომ საუკეთესოები გაიზარდნონ. დედაჩემმაც ასე გაგვზარდა. იმდენად ვუყვარდით და ვუყვარვართ, რომ ცოტა სიმკაცრეში გადადიოდა. ვცდილობ ჩემი თავი ვაკონტროლო, ცოტა ლმობიერად შევხედო ჩემს შვილებს, მაგრამ არ გამომდის. ეს სიყვარული იმდენად ძლიერია, რომ სიმკაცრეში გადამდის ხოლმე.“

„წიგნი, რომელიც ტატას ეძღვნება, ალბათ, სრულად ასახავს დედა-შვილის ურთიერთობებს. დედის დღეც ხომ არის უკიდეგანო სიყვარულის ზეიმი დედა-შვილს შორის. ეს წიგნიც ზუსტად ის არის, რაც დედაშვილობას ასახავს. ტატა არ არის ახლა ჩემთან ერთად, მაგრამ მაინც მიხარია დედის დღე, იმიტომ, რომ ტატამ გამხადა დედა. დედებს, რომლებაც ასეთი განსაცდელი აქვთ, ვეტყოდი, რომ უნდა იბრძოლონ. ჰყავთ სხვა შვილები თუ არ ჰყავთ არ აქვს მნიშვნელობა. იბრძოლონ იმ ადამიანისთვის, ვისაც ის სჭირდება. იბრძოლონ თავიანთი დედებისთვის, ცხოვრებას არ შეუშინდნენ. ძალიან ბევრი ადამიანია გარშემო, ვისაც ის ისევ სჭრიდება. თუნდაც ის, რომ მე ფეხზე ვდგავარ, შეიძლება სხვისთვის იყოს მაგალითი, სხვაც წამოაყენოს. ჩვენ ყველას გვაქვს ჩვენი ტკივილი, ჩვენი განსაცდელი. მე ხომ მყავდა შვილი... ეს დედობრივი სიყვარული არ მთავრდება იმით, რომ შვილი აღარ გყავს. შენ უკვე დედა ხარ და უნდა იცხოვრო შვილებისთვის,“- აღნიშნა თიკო ჩხეიძემ.

წყარო:​ „პრაიმშოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„7 წლის ვიყავი, როდესაც ფიზიკურად შემეხო გამზრდელის მეორე ქმარი“ - „მასტერშეფის“ მონაწილე ბავშვობის წლებზე

გადაცემა „მასტერშეფის“ მონაწილე, 29 წლის მარტა ბარამიძე თავისი ბავშვობის უმძიმეს წლებს იხსენებს:

„ჩემი ბავშვობა იყო ძალიან განსაკუთრებული, თუმცა, სამწუხაროდ, არა კარგის მხრივ. ჩემი ბავშვობა არ იყო ისეთი ნათელი, ბედნიერი და მხიარული, როგორიც არის ხოლმე... დღემდე არ ვიცნობ და არ ვიცი, ვინ არიან ჩემი მშობლები, არასდროს მინახავს ისინი, თუმცა თვალი ყოველთვის ეძებს მათ. რამდენადაც მე ვიცი, როდესაც გავჩნდი, მიმყიდეს ერთ ქალს, ვისთანაც გავატარე ბავშვობის წლები. გარემო, სადაც ვიზრდებოდი, საკმაოდ მძიმე და რთულად ასატანი იყო. გადავიტანე ფიზიკური და მორალური ძალადობა... თავს ვგრძნობდი არასაყვარელ ადამიანად, არამედ საგნად, რომელსაც მათთვის არ გააჩნია არანაირი ემოცია. ჩემი ერთადერთი დანიშნულება იყო, რომ მეარსება ისე, რომ სხვებისთვის ხელი არ შემეშალა. 7 წლის ვიყავი, როდესაც ფიზიკურად შემეხო გამზრდელის მეორე ქმარი. ეს გრძელდებოდა ინტენსიურად. დავისახე მიზანი, რომ მე აქედან უნდა გავქცეულიყავი,იმ გარემოსგან თავი დამეღწია“, - იხსენებს მარტა ბარამიძე.

წაიკითხეთ სრულად