Baby Bag

„ერთ დღეში შევძელი 25 000 ლარის შეგროვება... უკვე მეოთხე დღეა ვცდილობთ, რომ ბავშვები გავახაროთ,“- ქართველი მოგზაური სოსო ნებიერიძე დევნილ უკრაინელ ბავშვებს საჩუქრებით ახარებს

„ერთ დღეში შევძელი 25 000 ლარის შეგროვება... უკვე მეოთხე დღეა ვცდილობთ, რომ ბავშვები გავახაროთ,“- ქართველი მოგზაური სოსო ნებიერიძე დევნილ უკრაინელ ბავშვებს საჩუქრებით ახარებს

ქართველმა მოგზაურმა სოსო ნებიერიძემ, რომელიც პოლონეთ-უკრაინის საზღვარზე დევნილ ბავშვებს სათამაშოებითსა და შოკოლადებით ახარებს, საზღვარზე არსებული ვითარების შესახებ ისაუბრა:

„მე და ჩემი მეგობარი ჩამოვედით პოლონეთი-უკრაინის საზღვარზე, რათა დავეხმაროთ უკრაინიდან გადმოსულ დევნილებს, რომლებიც არიან ათასობით. ყოველდღიურად უამრავი ბავშვი და მშობელი კვეთს საზღვარს. მათ სჭირდებათ რაღაც პატარა დახმარება და ჩვენ ვცდილობთ ჩვენი წვლილი შევიტანოთ საქართველოს სახელით. ეს იდეა გამიჩნდა რამოდენიმე დღის წინ. როგორც კი გამიჩნდა, იმწამსვე ვიმოქმედე. ჩავწერე პატარა ვიდეო, სადაც ჩემს გამომწერებს ვთხოვე ფინანსურად დამხმარებოდნენ. ერთ დღეში შევძელი 25 000 ლარის შეგროვება. მე და ჩემი მეგობარი ჩამოვედით. უკვე მეოთხე დღეა ვსაქმიანობთ და ვცდილობთ, რომ ბავშვები გავახაროთ.“

„ნაქირავები გვაქვს დიდი ტევადი მანქანა. ჩვენით მოვიძიეთ მაღაზიები, სადაც შედარებით დაბალი ფასები და დიდი არჩევანია. დავდივართ, ვყიდულობთ, მოგვაქვს, ვტვირთავთ. ამ ყველაფერს ჩვენით ვაკეთებთ. ძალიან დიდი რიგები დგას ამ ტერიტორიაზე. ეს ადამიანები ელოდებიან ავტობუსებს. დიდხანს უწევთ რიგში დგომა. საკმაოდ ცივა. ამ ბავშვებს ვცდილობთ ვაჩუქოთ სათამაშოები, შოკოლადები, გავაღიმოთ, გავახაროთ და გავუხალისოთ ის მძიმე სიტუაცია, რომელიც მათ აქვთ. როდესაც ხედავ პატარა ბავშვებს ასეთ სიცივეში, ასეთ რთულ ვითარებაში და როცა ხედავ შენი ნაჩუქარი პატარა სათამაშოთი, შოკოლადით როგორი ბედნიერია ბავშვი, ეს ჩვენზე ძალიან მოქმედებს, დიდ ენერგიას და მოტივაციას გვაძლევს. ყოველდღიურად ვცდილობთ, რომ უფრო მეტი და მეტი სათამაშო მოვიტანოთ,“- აღნიშნულ საკითხზე სოსო ნებიერიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს,“ - თამარ გაგოშიძე

„ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს,“ - თამარ გაგოშიძე

თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში სიზარმაცის პრობლემის და მისი დაძლევის მეთოდებზე ისაუბრა. მან სიზარმაცის გამომწვევი მიზეზები დაასახელა:

„სიზარმაცე აბსტრაქტული ტერმინია. რა არის სიზარმაცე? როდესაც ცდილობ, რომ აუცილებელი გასაკეთებელი არ გააკეთო, თავი აარიდო ან გადაწიო. რისი შედეგია ე.წ. სიზარმაცე? 14 წლის ასაკში არის უკვე გვიანი ბავშვის ინტერესების გაღვიძება. ექვსი წლის ბავშვი, რომ რაღაცებს გეკითხება, ცნობისმოყვარე რომ არის, შენ რომ არ გცალია, კითხვებზე პასუხს რომ არ აძლევ და შენი საქმეებით ხარ დაკავებული, ​ეს ცნობისმოყვარეობა მერე ქრება. ცნობისმოყვარეობა გადადის მერე შრომისმოყვარეობაში. მასწავლებელიც და მშობელიც ამ გადასვლას აბრკოლებს ძალიან ხშირად, იმიტომ, რომ არ სცალიათ.“

თამარ გაგოშიძემ ხაზი გაუსვა ბავშვთან დისკუსიის მნიშვნელობას:

„ჩვენ უნდა შევხედოთ ჩვენს თავს, ძალიან ხშირად ​ხომ არ ვაიძულებთ ბავშვს, რომ აუცილებლად ეს გააკეთოს. ბუნებრივია, რომ ვაიძულებთ, იმიტომ, რომ სხვა გზა არ გვაქვს. ჩვენ მოგვიწევს დისკუსია, რატომ უნდა ისწავლოს ბავშვმა. 6-7 წლის ასაკში ეს ასე არ არის, თუმცა 14 წლის ბავშვთან დისკუსია არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ხშირად მოსულან ჩემთან მშობლები და უთქვამთ: „ბავშვს ვეუბნები, რომ აი, ის მენაგვე იქნები.“ არაფრით არ შეიძლება ამის თქმა. რას ნიშნავს, მენაგვე იქნები?! მენაგვე ადამიანი არ არის, პერსონა არ არის და საქმე არ არის მენაგვეობა?! ასეთი ტიპის ტექსტები, რომ შენ თუ არ ისწავლე, არ იქნები ისეთი, როგორიც მე მინდა, არის მიუღებელი სტრატეგია. ბავშვი გრძნობს, რომ ეს არ არის სწორი და უბრალოდ ლოზუნგია მშობლის მხრიდან.“

თამარ გაგოშიძემ მშობლებს ურჩია შვილების ინტერესები აღმოაჩინონ და თავადაც დაინტერესდნენ იმით, რაც ბავშვს აინტერესებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ​აღმოვაჩინოთ ჩვენი შვილის ინტერესი. ჩვენ უნდა დავინტერესდეთ, რა თამაშებით თამაშობს ჩვენი შვილი და ერთხელ მაინც მასთან ერთად ვითამაშოთ ეს თამაში. თუ თამაში მძიმე და აგრესიულია, მარტო აკრძალვა არ უშველის. ამ შემთხვევაში დისკუსია აუცილებელია. დისკუსიაში უნდა გამოიწვიო ბავშვი, რომ აუხსნა რატომ არის მნიშვნელოვანი მან განახორციელოს „უნდას“ შესაბამისი აქტივობა. ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს. ზუსტად მაშინ არის კრიტიკული პერიოდი, 14 წელიც არის კრიტიკული პერიოდი. ამ ასაკშიც ბავშვს სიამოვნება უნდა, ისევე როგორც, 6-7 წლის ასაკში."

„ჩვენი სკოლები იმისთვის არის, რომ უსიამოვნება მიანიჭონ  და ​ვისაც სწავლა უყვარს, იმასაც გადააყვარონ. მშობელი რას ეუბნება შვილს? „შენ თუ ისწავლი, გექნება ბევრი ფული.“ ძალიან არამყარი არგუმენტია, მინდა გითხრათ. რაც უფრო არ ისწავლი, უფრო მეტი ფული გექნება ხანდახან ჩვენს ქვეყანაში. სწავლისთვის სწავლა, პროცესისგან სიამოვნების მიღება? აქ არის სწორედ ძაღლის თავი დამარხული: ყოფნა თუ ფლობა? ჩვენ ფლობის რეჟიმში ვართ სულ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თამარ გაგოშიძემ რადიო იმედის ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო იმედი

წაიკითხეთ სრულად