Baby Bag

„ერთ დღეში შევძელი 25 000 ლარის შეგროვება... უკვე მეოთხე დღეა ვცდილობთ, რომ ბავშვები გავახაროთ,“- ქართველი მოგზაური სოსო ნებიერიძე დევნილ უკრაინელ ბავშვებს საჩუქრებით ახარებს

„ერთ დღეში შევძელი 25 000 ლარის შეგროვება... უკვე მეოთხე დღეა ვცდილობთ, რომ ბავშვები გავახაროთ,“- ქართველი მოგზაური სოსო ნებიერიძე დევნილ უკრაინელ ბავშვებს საჩუქრებით ახარებს

ქართველმა მოგზაურმა სოსო ნებიერიძემ, რომელიც პოლონეთ-უკრაინის საზღვარზე დევნილ ბავშვებს სათამაშოებითსა და შოკოლადებით ახარებს, საზღვარზე არსებული ვითარების შესახებ ისაუბრა:

„მე და ჩემი მეგობარი ჩამოვედით პოლონეთი-უკრაინის საზღვარზე, რათა დავეხმაროთ უკრაინიდან გადმოსულ დევნილებს, რომლებიც არიან ათასობით. ყოველდღიურად უამრავი ბავშვი და მშობელი კვეთს საზღვარს. მათ სჭირდებათ რაღაც პატარა დახმარება და ჩვენ ვცდილობთ ჩვენი წვლილი შევიტანოთ საქართველოს სახელით. ეს იდეა გამიჩნდა რამოდენიმე დღის წინ. როგორც კი გამიჩნდა, იმწამსვე ვიმოქმედე. ჩავწერე პატარა ვიდეო, სადაც ჩემს გამომწერებს ვთხოვე ფინანსურად დამხმარებოდნენ. ერთ დღეში შევძელი 25 000 ლარის შეგროვება. მე და ჩემი მეგობარი ჩამოვედით. უკვე მეოთხე დღეა ვსაქმიანობთ და ვცდილობთ, რომ ბავშვები გავახაროთ.“

„ნაქირავები გვაქვს დიდი ტევადი მანქანა. ჩვენით მოვიძიეთ მაღაზიები, სადაც შედარებით დაბალი ფასები და დიდი არჩევანია. დავდივართ, ვყიდულობთ, მოგვაქვს, ვტვირთავთ. ამ ყველაფერს ჩვენით ვაკეთებთ. ძალიან დიდი რიგები დგას ამ ტერიტორიაზე. ეს ადამიანები ელოდებიან ავტობუსებს. დიდხანს უწევთ რიგში დგომა. საკმაოდ ცივა. ამ ბავშვებს ვცდილობთ ვაჩუქოთ სათამაშოები, შოკოლადები, გავაღიმოთ, გავახაროთ და გავუხალისოთ ის მძიმე სიტუაცია, რომელიც მათ აქვთ. როდესაც ხედავ პატარა ბავშვებს ასეთ სიცივეში, ასეთ რთულ ვითარებაში და როცა ხედავ შენი ნაჩუქარი პატარა სათამაშოთი, შოკოლადით როგორი ბედნიერია ბავშვი, ეს ჩვენზე ძალიან მოქმედებს, დიდ ენერგიას და მოტივაციას გვაძლევს. ყოველდღიურად ვცდილობთ, რომ უფრო მეტი და მეტი სათამაშო მოვიტანოთ,“- აღნიშნულ საკითხზე სოსო ნებიერიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად