Baby Bag

„სულ ამაზე ვფიქრობ, რომ საბავშვო ბაღებსა და სკოლებში უნდა ისწავლებოდეს მეტყველება,“- სასცენო მეტყველების პედაგოგი ელდინო საღარაძე

„სულ ამაზე ვფიქრობ, რომ საბავშვო ბაღებსა და სკოლებში უნდა ისწავლებოდეს მეტყველება,“- სასცენო მეტყველების პედაგოგი ელდინო საღარაძე

სასცენო მეტყველების პედაგოგმა ელდინო საღარაძემ სწორი მეტყველების კულტურის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სულ ამაზე ვფიქრობ, რომ ბაღებსა და სკოლებში უნდა ისწავლებოდეს მეტყველება. ვინ უნდა გააკეთოს ეს? რა თქმა უნდა, ყველამ ერთად. მშობელმა საიდან უნდა იცოდეს კარგი მეტყველება? ამას საფუძველი უნდა ჩაეყაროს მშობლის ბავშვობაში. მე სულ ველოდები, როდის მოვა ეროვნული მთავრობა, რომელიც ამას მიხედავს. ორატორული ხელოვნების აკადემიაში ვმუშაობდი და აკადემიამ მიმართა ერთ ინსტანციას, რომ დაგვეწყო საქართველოში მეტყველების კულტურის ამაღლებაზე ზრუნვა. არანაირი ყურადღება! ეს პრობლემა ისეთ საცოდავ დონეზე იქნა დაყვანილი, რომ შეწყდა ამაზე საუბარი.“

ელდინო საღარაძის თქმით, მშობელმა კარგად მეტყველება ჯერ კიდევ სკოლის ასაკში უნდა ისწავლოს:

„მშობელმა რომ კარგად იმეტყველოს, მას ეს ჯერ კიდევ სკოლაში უნდა ასწავლონ, ასევე უმაღლეს სასწავლებელშიც. განსაკუთრებით, როდესაც პედაგოგებად ზრდიან უმაღლეს სასწავლებელში კადრს. ის აუცილებლად კარგად უნდა მეტყველებდეს. რამდენი პედაგოგია, რომელიც „ლა“-თი და „ლო“- თი ლაპარაკობს.“

„დღეს მეტყველების კულტურის გამომუშავება მიჰყავთ პოლიტიკოსებს, რომლებსაც არავითარი გამოცდილება არ გააჩნიათ. მათ არ აქვთ საამისო კულტურული ჩვევები, რომ ისე ისაუბრონ, რომ აღმზრდელობითი დატვირთვაც ჰქონდეს ამას მეტყველების თვალსაზრისით,“- აღნიშნულ საკითხზე ელდინო საღარაძემ საქართველოს პირველი არხის ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ საქართველოს პირველი არხი

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად