Baby Bag

„ახალგაზრდა ოჯახს სჭირდება თავისი ცალკე ბუდე, ეს არის აუცილებელი პირობა იმისთვის, რომ მათ ერთმანეთი დაინახონ,“ - ფსიქოლოგი ვერიკო გოჯიაშვილი

„ახალგაზრდა ოჯახს სჭირდება თავისი ცალკე ბუდე, ეს არის აუცილებელი პირობა იმისთვის, რომ მათ ერთმანეთი დაინახონ,“ - ფსიქოლოგი ვერიკო გოჯიაშვილი

ფსიქოლოგმა ვერიკო გოჯიაშვილმა ჯანსაღი ოჯახის ჩამოყალიბებისთვის აუცილებელი პირობები დაასახელა და წყვილებს ურჩია, რომ დამოუკიდებელი ოჯახი შექმნან:

„ახალგაზრდა ოჯახს სჭირდება თავისი ცალკე ბუდე. ეს არის აუცილებელი პირობა იმისთვის, რომ მათ ერთმანეთი დაინახონ. უკვე არსებულ ბუდეში ისინი ერთმანეთს ვერ ხედავენ. თვითგამოხატვა ძალიან ძნელია სხვა ადამიანების წინაშე, მით უმეტეს უფროსი თაობის წინაშე. იქ ძალიან ბევრი ვალდებულება გაქვს. საქართველოში ძალიან გავრცელებულია შვილების სასხვისო აღზრდა. სხვას რა უნდა? სხვა რას ფიქრობს? სხვა რას იტყვის? სხვისი აზრი არის დომინანტი. როდესაც ასეთი აღზრდა აქვს ადამიანს და ის შედის ოჯახში, იქ უკვე დომინირებს სხვისი აზრი. ეს არსად არ წავა, გროვდება და კრიტიკულ მომენტში აუცილებლად ამოხეთქავს. გაჩუმება, ანგარიშის გაწევა, სხვისი პრინციპებით ცხოვრება, აუცილებლად სადღაც ამოხეთქავს.

ვერიკო გოჯიაშვილის თქმით, ჯანსაღ ოჯახში აღზრდილი ადამიანები, თავადაც ჯანსაღ ოჯახებს ქმნიან:

„რაც უფრო ჯანსაღი ოჯახიდან, ჯანსაღი ურთიერთობებიდან გამოდის ადამიანი, მით უფრო ჯანსაღ ოჯახს ქმნის. მნიშვნელოვანია ასევე ავთენტურობა. მე დამოუკიდებელი პიროვნება ვარ და ვქმნი ოჯახს. მე ჩემი გემოვნებითა და შეხედულებებით ვქმნი ოჯახს. მთელს კავკასიაშია ეს, მაგრამ საქართველოშიც არის სამწუხაროდ, რომ პატარები ქმნიან ოჯახს. რაღაც ასაკამდე ოჯახის შექმნა ემყარება ფიზიკურ მიზიდულობას, ვნებას. ეს აუცილებელია, ფიზიკური მიზიდულობა, რასაც ჩვენ სიყვარულს ვეძახით, მაგრამ ძალიან მცირეა და ძალიან მალე შეიძლება ის გაილიოს. შემდეგ ასაკებში უკვე ვითარდება მეგობრობის ფენომენი, როდესაც ფიზიკურ მიზიდულობას ემატება წყვილის მეგობრობა. ესეც აუცილებელია, მაგრამ არც ეს არის საკმარისი. პირველივე კონფლიქტის შემდეგ ეს შეიძლება დაიმსხვრეს და აღარ ვიყოთ მეგობრები.“

„ჯანსაღი ოჯახის აუცილებელი პირობა არის პატივისცემა. წინა თაობებში იყო გარიგება, მაგრამ იყო მყარი ოჯახები. პატივისცემა არის ზედა ზღვარი, საიდანაც შეიძლება მეგობრობაც განვითარდეს და სიყვარულიც წარმოიშვას. მე არ ვემხრობი გარიგებას, არავინ იფიქროს ასე. ურთიერთპატივისცემას უჭირავს კონფლიქტების დროს ოჯახი. ეს პატივისცემაა, როდესაც მათ შეუძლიათ მოილაპარაკონ, ერთმანეთის აზრს პატივი სცენ. ეს აუცილებელი მომენტებია, რაც ოჯახს სჭირდება. შემდეგ მოდის ეკონომიკური მდგომარეობა, ერთმანეთისთვის ანგარიშის გაწევა,“- აღნიშნულ საკითხზე ვერიკო გოჯიაშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი შვილებისთვის მე ვარ დედა, რომელმაც კიბო დაამარცხა,“- გაიცანით ხათუნა ჭინჭარაშვილი, რომელიც სიმსივნისგან ორჯერ განიკურნა

„ჩემი შვილებისთვის მე ვარ დედა, რომელმაც კიბო დაამარცხა,“- გაიცანით ხათუნა ჭინჭარაშვილი, რომელიც სიმსივნისგან ორჯერ განიკურნა

47 წლის ხათუნა ჭინჭარაშვილმა, რომელსაც სიმსივნის დიაგნოზი ორჯერ დაუსვეს, კიბოსთან ბრძოლის თავისი ისტორიის შესახებ ისაუბრა. მან 2016 წელს მეუღლე დაკარგა. ამ ტრაგედიიდან ორი წლის შემდეგ კი სიმსივნის დიაგნოზი დაუსვეს:

„ჩემი და კიბოს გაცნობა 2018 წელს მოხდა. პირველი რეაქცია იყო ის, რომ ამას არ ველოდი. პირველი ემოცია იყო, რომ ჩემი შვილების ასაკი გადავთვალე. ხუთწლიანი გადარჩენა ეწერა იქ და ვთქვი, რომ ეს არ მაწყობდა არანაირად. ყველაფერი უნდა გამეკეთებინა იმისთვის, რომამ სიტუაციიდან ამოვსულიყავი. ორი შვილი მყავს, ლექსო და კესო. თავიდან ძალიან გამიჭირდა, რომ სახელი მეთქვა: „კიბო.“ ყველაფერი ვუთხარი ბავშვებს, მაგრამ თვითონ „კიბო“ არ მიხსენებია. ვუთხარი, რომ ხანგრძლივად უნდა ვიმკურნალო, რომ შეიძლება თმა გამცვივდეს. ჩემს შვილებს არ დაუშვიათ არასდროს, რომ ამან შეიძლება დედას რაღაც დაუშავოს. ჩემი შვილებისთვის მე ვარ დედა, რომელმაც კიბო დაამარცხა.“

„კიბოს დიაგნოზი იმასთან შედარებით, რაც ზვიადი იყო ჩემთვის, მართლა არაფერი არ იყო. კიბოს დიაგნოზმა მე შემომატრიალა, რომ გამეგრძელებინა ცხოვრება, არა - არსებობა. იყო მომენტები, როდესაც დილით იღვიძებ და არ გინდა ადგომა. იყო მომენტები, როდესაც რაღაც უნდა მოახერხო და პირველი ნაბიჯები გადადგა. ყველაზე დიდი ემოციები, რაც ჩემში ამ ბრძოლამ გამოიწვია, იყო თმის ცვენა. რომ გგონია დამთავრდა, მეორე დიაგნოზი იყო ისეთი შოკისმომგვრელი, თან ყველაფერი ვიცოდი, რაც უნდა გამევლო. პირველი ემოცია, რაც წამოვიდა იყო, რომ საშინლად მეზარებოდა ამ ყველაფრის თავიდან გავლა. სხვანაირად ვაფასებ ჩემს ცხოვრებას, სხვა ადამიანების ცხოვრებას, ბევრად მარტივად ვუყურებ იმ პრობლემებს, რომლებიც ადრე მაწუხებდა, შეიძლება ითქვას, რომ არაფრის აღარ მეშინია,“- ხათუნა ჭინჭარაშვილმა თავისი ისტორიის შესახებ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

წაიკითხეთ სრულად