Baby Bag

„მითი იმის შესახებ, რომ თითქოს კოფეინი ჩვენი ორგანიზმისთვის საზიანოა, აბსოლუტურად მცდარია,“- გიორგი ღოღობერიძე

„მითი იმის შესახებ, რომ თითქოს კოფეინი ჩვენი ორგანიზმისთვის საზიანოა, აბსოლუტურად მცდარია,“- გიორგი ღოღობერიძე

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ჩვენი ორგანიზმისთვის კოფეინის უსაფრთხო დოზების შესახებ ისაუბრა:

„ყავას ბევრი ადამიანი სვამს. კოფეინის რა დოზაა სხეულისთვის უვნებელი? როდესაც ადამიანი იღებს დღე-ღამეში 400 მილიგრამ კოფეინს, ეს აბსოლუტურად უსაფრთხოა. ერთი ფინჯანი ნალექიანი ყავა შეიცავს 100 მილიგრამ კოფეინს, რაც იმას ნიშნავს, რომ თუ დღეში 3-4 ჭიქას მიიღებთ, ეს თქვენთვის აბსოლუტურად უსაფრთხოა.“

გიორგი ღოღობერიძის თქმით, კვლევებით დასტურდება, რომ კოფეინი უსაფრთხოა არითმიებისა და მაღლი წნევის მქონე ადამიანებისთვისაც:

„ჩატარდა კვლევა, რომელშიც შეამოწმეს იყო თუ არა კოფეინი უსაფრთხო იმ ადამიანებისთვის, რომლებსაც აწუხებდათ გულის უკმარისობა, არითმიები, მაღალი წნევა. დასკვნა იყო, რომ კოფეინი იყო აბსოლუტურად უსაფრთხო და სიკვდილობა შეამცირა კიდეც 16%-ით. საუბარია შედარებით რისკზე. როდესაც ადამიანს ჰქონდა გულის უკმარისობა და დღეში 3-4 ჭიქა ყავას სვამდა, მდგომარეობა არ უარესდებოდა, პირიქით, უმჯობესდებოდა.“

„თქვენ რომც გქონდეთ მაღალი წნევა, რომც გაწუხებდეთ არითმიები, 400 მილიგრამამდე კოფეინის მიღება დღეში თქვენთვის აბსოლუტურად უსაფრთხოა. მითი იმის შესახებ, რომ თითქოს კოფეინი ჩვენი ორგანიზმისთვის საზიანოა, აბსოლუტურად მცდარია. აქ მთავარი არის დოზები. 400 მილიგრამამდე აბსოლუტურად უსაფრთხოა. 400 მილიგრამზე მეტი კოფეინის მიღება ხდება საფრთხილო რიგ შემთხვევებში,“- აღნიშნულ საკითხზე გიორგი ღოღობერიძემ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „მთავარი დიაგნოზი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„მთავარი დიაგნოზი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად