Baby Bag

„ბავშვებს წითელი მელანი მწვანე მელნით შევუცვალე, ხაზი გავუსვი იმას, რაც მომწონს, რაც კარგია,“ - შალვა ამონაშვილი

„ბავშვებს წითელი მელანი მწვანე მელნით შევუცვალე, ხაზი გავუსვი იმას, რაც მომწონს, რაც კარგია,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებსა და მასწავლებლებს ბავშვის აღზრდასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:

„ბავშვებს არ უყვართ, როდესაც შეცდომაზე მიუთითებ. მასწავლებლები ამაზე არიან ნავარჯიშები. თვალები მომართული აქვთ, რომ საკონტროლოს გასინჯვისას წითელი მელნით სულ ხაზები უსვან. ბავშვი რომ გადაშლის რვეულს და ათ წითელ ხაზს დაინახავს შიგნით, შეუყვარდება ეს მასწავლებელი ან რწმენა გაუჩნდება თავისი თავისა?! ჩვენ რა გვინდა ბავშვში? გაუჩნდეს საკუთარი თავის რწმენა. ეს რწმენა რომ ექნება, რაც არ შეუძლია, იმასაც შეძლებს.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, მან ბავშვებთან წითელი კალმის გამოყენება შეწყვიტა და მათთან სხვა მიდგომებს იყენებს:

„ავდექი და ბავშვებს წითელი მელანი მწვანე მელნით შევუცვალე. ხაზი გავუსვი იმას, რაც მომწონს, რაც კარგია. შეცდომები ჩემთვის ამოვწერე, ​კრიტიკული აზროვნება მე დამჭირდა. სად შემეშალა მე? რატომ დაუშვეს ამდენი შეცდომა ბავშვებმა? ბავშვმა გაიხარა: „თურმე შემძლებია,“ მე კი გავიგე, რა უნდა გამოვასწორო.“

„მსოფლიო ტრადიციაა ეს, რომ ბავშვი უნდა აღზარდო სიმკაცრეში. წკეპლას არ ავიღებ ჩემი შვილებისა და შვილიშვილების აღსაზრდელად და არც ვინმეს ვურჩევ. ამაღლდი შვილამდე. შვილი სუფთაა, შენ აღარა ხარ სუფთა. ცხოვრებამ გაგაფუჭა, იქითკენ გაგახედა, აქეთ გამოგახედა, ფული შეგაყვარა. რომ დაუყვირებ ბავშვს და დაგიყვირებს ისიც, ხომ გაბრაზდები, როგორ მიბედავო?! შენ ხომ გაბედე, შენ ხომ დაუყვირე უკვე და მაგალითი უჩვენე. დედა კი ხარ, მაგრამ მყვირალა და გაბრაზებული დედა კი არ უნდა იყო. არ შეიცვლება აღზრდა?! ჩვენი ცხოვრება ჩიხებში შევა, ხან გაგვიჭირდება გამოსვლა და ხან იქ დავრჩებით,“ - აღნიშნულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის კოდი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„თუ მასწავლებელს რწმენა არ აქვს, მას ყოველთვის შეეშლება ბავშვთან ურთიერთობაში და გადავა ძა...
​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის ქრისტიანული საფუძვლების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, კლასიკური პედაგოგიკა მთლიანად ქრისტიანობას ეფუძნება:„ჰუმანური პედაგოგიკა ქრისტიანობიდან გამოდი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რით ვკვებავთ ბავშვს, ეს კი არ არის მთავარი, მთავარია როგორ ვაჭმევთ, ვასმევთ და ვაცმევთ,“ - ნანა ჩაჩუა

„რით ვკვებავთ ბავშვს, ეს კი არ არის მთავარი, მთავარია როგორ ვაჭმევთ, ვასმევთ და ვაცმევთ,“ - ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ იმ შეცდომებზე ისაუბრა, რომლებიც მშობლებმა ბავშვთან ურთიერთობისას არ უნდა დაუშვან. მან აღნიშნა, რომ ყველაფერი დედიდან იწყება და სამყარო ბავშვთან სწორედ დედის დახმარებით შემოდის:

„ყველაფერი მშობლიდან იწყება და უკაცრავად მამებთან, ყველაფერი იწყება დედიდან. მამა, იზრუნე დედაზე! დედით შემოდის სამყარო ბავშვთან. პირველი დაბადება ბიოლოგიურია და ჭიპლარის გადაჭრით იწყება, მერე იწყება ის დაბადება, რომელსაც ფსიქოლოგიური დაბადება ჰქვია. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვს მიეცეს ძუძუთი კვება. დედის სხეულთან სიმბიოზური კავშირი ითხოვს კვლავ გაგრძელებას. სამყაროს მიმართ ნდობას ან უნდობლობას საფუძველი ორ წლამდე ასაკში ეყრება. შესაძლოა, დედა ვერ აწოვებდეს ძუძუს ბავშვს, არ გავიტეხოთ გული.“

​ნანა ჩაჩუამ აღნიშნა, რომ ბავშვთან ურთიერთობისას ღიმილიანი სახე რაც შეიძლება ხშირად უნდა გვქონდეს:

„რით ვკვებავთ ბავშვს, ეს კი არ არის მთავარი, ​მთავარია როგორ ვაჭმევთ, ვასმევთ, ვაცმევთ ბავშვს. ამას აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა. სულ უნდა გვქონდეს ღიმილიანი სახე. ღიმილი არის ისეთი რამ ადამიანის ცხოვრებაში, იცოდეთ, მსგავსი არაფერი აქვს სამყაროს, არაფერია ღიმილზე უფრო მეტი. ღიმილი ყოვლისმომცველია. ბავშვი რომ ძუძუთი იკვებება, ამ დროს მას ღიმილი უნდა. თუ ამას ვახერხებთ, აქ ეყრება საფუძველი სამყაროს მიმართ ნდობას. თუ ამას ვერ ვახერხებთ, არის უნდობლობა.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, ორი წლის ასაკიდან ბავშვი ავტონომიურობისთვის ბრძოლას იწყებს, რაც ნორმალური განვითარების შემადგენელი ნაწილია:

„ორიდან სამ წლამდე არის ავტონომიურობისთვის ბრძოლა. ბავშვი კიდებს კოვზს ხელს, ამბობს, რომ თვითონ შეჭამს. მზრუნველი მშობელი, მზრუნველი ბებია ეუბნება: „არა, არ დაისვარო.“ ავტონომიურობა უნდა იყოს, თორემ მერე იქნება ვიღაცის სიტყვაზე დამოკიდებული, ჩამოგვიყალიბდება მორცხვობა. რამდენჯერ მიდიან ბავშვები ბავშვთა ცენტრებში და ზოგიერთი დედის კალთაზეა მიწეპებული. თუ ბავშვს ავტონომიურობის სურვილი არ აქვს, ის უკვე დაკვირვების ობიექტია.“

​ღიმილთან ერთად მთავარია, რომ ბავშვს სულ ველაპარაკოთ, ყველაფერი გავახმოვანოთ. ბავშვს ძალიან უნდა მინის ჭურჭელს ხელი მოჰკიდოს და ითამაშოს. ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ძალიან გინდა არა, რომ ამითი ითამაშო? მოგეწონა ხომ?“ ამით ჩვენ ვასწავლით მას ემოციების, განცდების სახელდებას. როგორ ვეუბნებით ბავშვს, რომ არ შეიძლება? ვეუბნებით: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ვერბალური და ჟესტის ენა უნდა ემთხვეოდეს ერთმანეთს და ხელისგული უნდა იყოს გაშლილი. ეს უნდა იყოს მტკიცედ, მკაფიოდ ნათქვამი. ბრძანება და დირექტივა ინტონაციაში არ უნდა იყოს. ინტონაცია არის უმთავრესი. შემდეგ ბავშვს ვუხსნით, რატომ არ შეიძლება: „ეს გატყდება.“ ამასთან ვთავაზობთ ალტერნატივას. არასდროს არ ავკრძალოთ ის, რისი ალტერნატივის უნარიც ჩვენ არ გვაქვს და არ ვართ მზად,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა ფორმულაზე“

წაიკითხეთ სრულად