Baby Bag

„ნინუცას და რუსკას სულ უნდოდათ ჩაეცვათ ფუშფუშა კაბები... მე ვგიჟდებოდი, რომ არა!“ - თამარა მაყაშვილი შვილების ჩაცმის სტილის შესახებ

„ნინუცას და რუსკას სულ უნდოდათ ჩაეცვათ ფუშფუშა კაბები... მე ვგიჟდებოდი, რომ არა!“ - თამარა მაყაშვილი შვილების ჩაცმის სტილის შესახებ

ნინუცა და თამარა მაყაშვილებმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ერთმანეთის ჩაცმის სტილის შესახებ ისაუბრეს. თამარა მაყაშვილის თქმით, ის შვილებს ჩაცმულობასთან დაკავშირებით რჩევებს ხშირად აძლევს და ზოგჯერ მათ არჩევანს არ ეთანხმება:

„მე თვითონ ვერც ასაკს ვგრძნობ და ძალიან ექსტრავაგანტულად მეცვა ყოველთვის. სულ აჩაჩულ-დაჩაჩული ვიყავი, საშინლებებს ვაკეთებდი. ყოველთვის ვიცოდი ოპერაში რომ მივდივარ, რა უნდა ჩამეცვა. საყელურიან კაბებს ვაცმევდი ხოლმე შვილებს. ახლაც მოდაშია და მაშინაც მოდაში იყო. სულ უნდოდათ ჩაეცვათ ფუშფუშა კაბები. მე ვგიჟდებოდი, რომ არა! ორად ორი კაბა ჰქონდათ, რომ მივდიოდით ოპერაში ან კონცერტზე, მაშინ ვაცმევდი. თავის დღეში ფუშფუშა კაბები არ სცმიათ. არ მომწონს ბომჟური ტანსაცმელი. გამოცდაზე რომ გავუშვი, დამცინოდნენ ესენი. მაყაშვილები რომ იყვნენ, არავინ არ იცოდა ვინ იყვნენ. ჩაიცვეს კლასიკურად. პაპანაქებაში ეცვათ აკადემიურად. მე ვთვლი, რომ სცენას პატივი უნდა სცე.”

„ტანსაცმელთან დაკავშირებით არის ხოლმე ხშირად კამათი. დილით ჩემზე ადრე დგება დედა. სამსახურში სანამ წავალ უკვე დგას ყავით ხელში. ეთერში როცა ვზივარ, ყოველთვის ვეკითხები ხოლმე, რა ჩავიცვა, როგორ ჩავიცვა. ძალიან ხშირად მის გარდერობს ვსტუმრობ ხოლმე. ბავშვობაში მახსოვს გულებიანი კოლგოტი მქონდა და კაბები გვეცვა, დახვეული თმები გვქონდა. რუკამ პირდაპირ იცის საყიდლებზე სიარულის დროს სად შედის, როგორ შედის და რა უნდა. ბედნიერებაა, როდესაც დედა და და შოპოჰოლიკები გყავს,”- აღნიშნა ნინუცა მაყაშვილმა.

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად