Baby Bag

,,შე­საძ­ლოა, რა­ღაც შე­იც­ვა­ლოს'' - რო­გორ შეძ­ლე­ბენ უფ­რო­სი და წამ­ყ­ვა­ნი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი პრო­ფე­სი­უ­ლი კა­რი­ე­რის გაგ­რ­ძე­ლე­ბას?

,,შე­საძ­ლოა, რა­ღაც შე­იც­ვა­ლოს'' - რო­გორ შეძ­ლე­ბენ უფ­რო­სი და წამ­ყ­ვა­ნი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი პრო­ფე­სი­უ­ლი კა­რი­ე­რის გაგ­რ­ძე­ლე­ბას?

რა მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი აქ­ცენ­ტე­ბის გა­კე­თე­ბას გეგ­მავთ წელს მას­წავ­ლებ­ლის კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ის ამაღ­ლე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით? დი­დი ხა­ნია, უფ­რო­სი და წამ­ყ­ვა­ნი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი ელი­ან კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლის ახალ სქე­მას, რო­დის შეძ­ლე­ბენ ახა­ლი სქე­მის მი­ხედ­ვით სტა­ტუ­სის ამაღ­ლე­ბას? - ,,ახალი განათლების'' აღნიშნულ კითხვას განათლების მინისტრის მოადგილე ეკატერინე დგებუაძემ უპასუხა. 

,,გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტ­რომ, მი­ნის­ტ­რის ბრძა­ნე­ბით, შექ­მ­ნა კო­მი­სია, სა­მუ­შაო ჯგუ­ფი, რო­მელ­შიც გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი არი­ან სა­მი­ნის­ტ­როს, მას­წავ­ლებ­ლის სახ­ლის და ჩვე­ნი სსიპ-ების წარ­მო­მად­გე­ნ­ლე­ბი; ასე­ვე, სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი გა­რე ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბი­დან, გა­ნათ­ლე­ბის ექ­ს­პერ­ტე­ბი. ჯგუ­ფი მოქ­მე­დი მას­წავ­ლებ­ლის პრო­ფე­სი­უ­ლი გან­ვი­თა­რე­ბის დო­კუ­მე­ნ­ტის გა­და­მუ­შა­ვე­ბა­ზე მუ­შა­ობს, რომ კი­დევ უფ­რო მე­ტად მო­ვარ­გოთ იმ თა­ნა­მედ­რო­ვე ხედ­ვებ­სა და რე­ფორ­მებს, რო­მელ­საც გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტ­რო ახორ­ცი­ე­ლებს. ჩვე­ნი მი­ზა­ნია რე­ფორ­მის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა არა მხო­ლოდ მას­წავ­ლებ­ლის მი­მარ­თუ­ლე­ბით, არა­მედ სხვა­დას­ხ­ვა მი­მარ­თუ­ლე­ბა­ზე ვმუ­შა­ობთ, მა­გა­ლი­თად, ახ­ლა ვიწყებთ მუ­შა­ო­ბას სკო­ლის ლი­დე­რო­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ასე­ვე, ვა­პი­რებთ რე­სურ­ს­ცენ­ტ­რე­ბის ფუნ­ქ­ცი­ე­ბის გა­და­ხედ­ვას. რო­დე­საც სკო­ლებ­ზე ვსა­უბ­რობთ, ყვე­ლა ჭრილ­ში უნ­და და­ვი­ნა­ხოთ.

აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, შე­მიძ­ლია გითხ­რათ, რომ სპე­ცი­ა­ლუ­რად შექ­მ­ნი­ლი სა­მუ­შაო ჯგუ­ფი, რომ­ლის ვალ­დე­ბუ­ლე­ბა სწო­რედ იმ დო­კუ­მენ­ტის გა­და­ხედ­ვაა, რო­მე­ლიც მას­წავ­ლებ­ლის პრო­ფე­სი­ულ გან­ვი­თა­რე­ბას არე­გუ­ლი­რებს, ძა­ლი­ან მოკ­ლე ხან­ში და­ას­რუ­ლებს მუ­შა­ო­ბას და გვე­ცო­დი­ნე­ბა სა­ბო­ლო­ოდ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი ხედ­ვა, რო­გორ შეძ­ლე­ბენ უფ­რო­სი და წამ­ყ­ვა­ნი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი პრო­ფე­სი­უ­ლი კა­რი­ე­რის გაგ­რ­ძე­ლე­ბას – შე­საძ­ლოა იგი­ვე პრინ­ცი­პე­ბი დარ­ჩეს, შე­საძ­ლოა, რა­ღაც შე­იც­ვა­ლოს,'' - აღნიშნა ეკატერინე დგებუაძემ. 

ინტერვიუ იხილეთ სრულად - ,​,ახალი განათლება''

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლ​ებლების სანდო წყარო“.

„მოსწავლეების საკლასო ოთახებში დასაბრუნებლად იწყება კვლევების ჩატარება მუნიციპალიტეტებში დ...
​განათლების მინისტრის მოადგილემ ეკატერინე დგებუაძემ ჯანდაცვის სამინისტროსა და განათლების სამინისტროს მიერ დადგეგმილი ერთობლივი კვლევის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მუნიციპალიტეტებსა და სოფლებში კ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

მზად, გვერქვას მასწავლებელი...

მზად, გვერქვას მასწავლებელი...
მასწავლებლების ოჯახში გავიზარდე. ბებია - მასწავლებელი, დედა - მასწავლებელი, ბაბუა - ინჟინერი, მაგრამ ცხოვრების მასწავლებელი, მამა - გზების ინჟინერი, მაგრამ ლექსების მასწავლებელი. ყველგან მასწავლებლები. მეც ავდექი და ჟურნალისტიკაზე ჩავაბარე. რა მასწავლებელი?!

ოთხი წელი „კარგად“ ვისწავლე. ძალიან კარგად. ისეთი თბილი იყო მეექვსე კორპუსის ცისფერი კედლები. ძალიან ლამაზი დიპლომიც ავიღე და დიდი ხანია უჯრაში მიდევს. მგონი ნელ-ნელა ფერიც გადასდის. ღია ვარდისფერიც მოუხდება. არა უშავს.

მერე ორი წელი ვიმუშავე. თან საკუთარი პროფესიით. ჰო, საოცარია, გამიმართლა. მეც ასე ვფიქრობდი, სანამ მივხვდი, რომ ცხოვრებაში უფრო მეტს ვიმსახურებდი. ავდექი და წამოვედი.

ორი წელი ვწერდი სკოლებზე, მასწავლებლებზე, მოსწავლეებზე, დირექტორებზე, იმათზე, ვისაც უყვარდა ეს პროფესია და იმათზეც, ვისაც ეზიზღებოდა. კომფორტის ზონიდან ვერგამოსულ, მუდამ მოწუწუნე, მომთხოვნ მასწავლებლებზეც.

მაშინ მოვიდა ფიქრი, ფიქრი, რომ მხოლოდ გარეგანი დაკვირვებით და ჩართულობით, მხოლოდ ამბების შელამაზებით და გამხატვრულებით ცვლილებები ვერ მოხდებოდა, რადგან ყველა ცვლილება შიგნიდან იწყება. იქ მოსახვედრად კი...

ფორმალურად უფროსი მასწავლებელი ვარ. არაფორმალურადაც - უფროსი მასწავლებელი. ჯერ სკოლაში ვერ ვასწავლი, რადგან ჯერ იყო და თავის დროზე უარი ვთქვი და სწავლა ვარჩიე. ახლა სწავლას მოვრჩი და მაინც ვერ ვასწავლი. რატომ? ეს სხვა დროს, ახლა ამაზე ხომ არ ვსაუბრობ?!

ვისწავლე ყველაფერი, რაც მომავალში უნდა გამომადგეს და გამოვიყენო. რა ვიცი, ასე მითხრეს და მეც მჯერა. მჯერა, რომ ერთმა მერცხალმა თუ გაზაფხული ვერ მოიყვანა, არა უშავს, რადგან მარტს მაინც მოიყვანს.

ჯერ თავს ვერ ვგრძნობ განსაკუთრებულად. ან რა დროს ეგაა, მხოლოდ ერთი გაკვეთილი მაქვს ჩატარებული, ისიც დისტანციურად, ისიც კურსის ფარგლებში. ისე, მსმენია, ამბობენ, ეს პროფესია განსაკუთრებულიაო, ბავშვების სიყვარულიო, მეგობრობაო, მათი ღიმილიანი თვალებიო, მათი ფიქრებიო. კიდევ ბევრ რამეს ამბობენ, მაგრამ ამის საპირწონედ აუცილებლად მახსენდება გაკვეთილის გეგმებიო, სწავლების სტრატეგიებიო, მოზარდთა ფსიქოლოგიაო, მშობლებიო, ჯერ კიდევ მტრულად განწყობილი სასკოლო საზოგადოებაო და თავბრუ მეხვევა. ამ ყველაფრის გამო კი ცოტა მეშინია.

მეშინია მოსწავლეების. მათთან ურთიერთობა ძალიან განსხვავდება იმისგან, რასაც ამდენი ხანი ვაკეთებდი. ისინი ჭკვიანები და ცნობისმოყვარეები არიან. ისინი ბევრ კითხვას სვამენ და პასუხებს ითხოვენ. ისინი მომთხოვნები არიან. ზოგჯერ მკაცრებიც და სასტიკებიც.

მათთან ურთიერთობა ძალიან ჰგავს თეატრალურ წარმოდგენას, სადაც ჩვენ რეჟისორები ვართ, მოსწავლეები მაყურებლები, ხოლო გაკვეთილი კი - სცენა და სპექტაკლი. როგორც ყველა სპექტაკლი არ იქნება ერთნაირად კარგი, ისევე ვერ იქნება ყველა გაკვეთილი ყოველთვის ერთი და იმავე ხარისხის. მაყურებელი კი ყოველთვის უკეთეს სანახობას ითხოვს. უკეთესი სანახაობისთვის კი აუცილებელია რეჟისორმა და მაყურებელმა თანმიმდევრულად და შეთანხმებულად იმუშავონ.

შიშებს რომ დავუბრუნდეთ...

შიშს მაშინაც ვგრძნობდი, როდესაც ჩემს ელფოსტას ვხსნიდი და ლექტორების უამრავი დავალება მხვდებოდა, რომელთა შესრულების გარეშე მასწავლებელი ვერ გავხდებოდი. მეც ვწერდი და ვწერდი, ვსაუბრობდი და ვსაუბრობდი და ასე, ნელ-ნელა, ნაბიჯ-ნაბიჯ მინდოდა წრის ნაწილი გავმხადარიყავი.

ისე, საერთოდ არაა მარტივი, ადგე და ამ მოჯადოებული წრის რომელიღაცა ნაწილში მოსახვედრად იბრძოდე. თან, მარტო კი არ ხარ, შენ გარდა კიდევ ძალიან ბევრი ადამიანი აკეთებს ამას და ამ მარათონში საბოლოოდ ან გამარჯვებული გამოდიხარ, ან ისევ სხვა საქმის მოძებნა გიწევს გადასარჩენად. ამაზეც ცოტა ვრცლად მოგვიანებით...

მასწავლებლობა მარტივი არაა. მით უმეტეს, ეს ის საქმე არაა, მცდარი აზრების გარემოცვაში გაზრდილმა ადამიანებმა რომ უნდა შეასრულონ, მხოლოდ იმიტომ, რომ მათ ბავშვობაში ასე ჩააგონეს. გახსოვთ, ხომ ბავშვობაში მოსმენილი ფრაზები იმის შესახებ, რომ ქალს მასწავლებლობა უხდება. იქვე აუცილებლად ახსენებდნენ, რომ, არა, კაცსაც უხდება, მაგრამ მაინც უფრო ქალს და ასე ხდებოდნენ ჩვენი დედები, დები, დეიდები, ბებიები და მეზობლები მასწავლებლები...

არადა... ეს პროფესია ჩვენს არჩევანსა და შესაძლებლობებს შორის დგას, ჩვენს სიყვარულის უნარსა და მოთმინებას შორის დგას და აქ ყველას ადგილი ნამდვილად არაა.

ამ პროფესიაში ძალიან მამაცი ადამიანების ადგილია. ადამიანების, რომლებსაც ბოლომდე ესმით მასწავლებლობის და განიცდიან მას. ადამიანების, რომლებსაც შეუძლიათ აიღონ პასუხისმგებლობა და შეეჭიდონ ურთულეს საქმეს. ადამიანების, რომლებსაც არ ეშინიათ საკუთარი მოსწავლეების, არ ეზიზღებათ ისინი და სულმოუთქმელად არ ელიან დროს, როდესაც მათგან თავისუფლები იქნებიან.

როდესაც ამ ყველაფერს გააცნობიერებთ, მაშინ თავად მიხვდებით, რომ მზად ხართ. მზად, გერქვათ მასწავლებელი და ასწავლოთ სხვას. სხვას, უკეთესი სპექტაკლის დასადგმელად და სხვას, უკეთესი მომავლისთვის.

ავტორი: მარიამ გვარამია 

წაიკითხეთ სრულად