Baby Bag

სწავლება კლას-კომპლექტში - საჭიროებით შექმნილი აუცილებლობა თუ სამინისტროს მიერ დაზოგილი თანხები?

სწავლება კლას-კომპლექტში - საჭიროებით შექმნილი აუცილებლობა თუ სამინისტროს მიერ დაზოგილი თანხები?

მაღალმთიან რაიონებში, სადაც მოსწავლეთა მცირე კონტიგენტია, პირველ-მეოთხე კლასებში სწავლება კლას-კომპლექტებში მიმდინარეობს. ეს იმას ნიშნავს, რომ ორი კლასი გაერთიანებულია. მაგალითად, პირველი-მეორე კლასი, მესამე-მეოთხე კლასი და მოსწავლებს ერთად უტარდებათ ქართული, მათემატიკა და ყველა ის სასკოლო საგანი, რაც ეროვნული სასწავლო გეგმით არის გათვალისწინებული.

სწავლება კლას-კომპლექტებში ქმნის არაერთ პრობლემას: მასწავლებელს უჭირს დროის განაწილება, მოსწავლეები ორ სხვადასხვა გაკვეთილს ისმენენ და რთულად აღიქვამენ. ასევე, როცა ერთი კლასი წერით დავალებებზე მუშაობს, მეორე კლასი აქტურად არის, რაც ხელს უშლის მოსწავლეებს და მასწავლებელსაც მიზნის მიღწევაში. პედაგოგს უწევს ერთდროულად ორ კლასთან გაკვეთილის ჩატარება და ანაზღაურებას იღებს მიზერულ თანხას - 46 ლარს დანამატად, როგორც კლასკომპლექტში სწავლების, ხოლო საათი უნაზღაურდება ჩვეულებრივ, როგორც ერთ კლასში ჩატარებული გაკვეთილი.

მასწავლებლები ასევე ჩივიან იმასაც, რომ ამ მიმართულებით ტრენერებს არ აქვთ ინფორმაცია და ტრენინგ-კურსებიც ინტენსიურად და მასიურად არ ტარდება.

საინტერესოა ამ საკითხთან დაკავშირებით რას გვეტყვიან განათლების სამინისტროში, მაგრამ სამწუხაროდ, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროში ამ საკითხზე კომენტარი არ გააკეთეს.

ამის შემდეგ გადავწყვიტეთ აჭარის განათლების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროსთვის მიგვემართა, რადგან სწორედ აჭარის მაღალმთიანეთშიც ასე მიმდინარეობს სასწავლო პროცესი. საკითხთან დაკავშირებით ვესაუბრეთ ქედის მუნიციპალიტეტის რესურსცენტრის უფროსს დურმიშხან შავიშვილს.

საუბრისას ბატონმა დურმიშხანმა აღნიშნა, რომ კლას-კომპლექტში სწავლება ახალი არ არის და ეს გამოწვეულია მოსახლეობის მიგრაციით სოფლიდან ქალაქში, რის გამოც მოსწავლეთა მცირეკონტიგენტიან სკოლებში დადგა საჭიროება სწავლის ასეთი ფორმის შემოღებისა და ეს წლებია გრძელდება  უფრო მეტსაც გეტყვით, თქვა რესურსცენტრის უფროსმა, მეც კლას კომპლექტში ვსწავლობდი და სწავლების ამ ფორმატში ვერ ვხედავ ვერავითარ პრობლემას, მართალია, რთულია, მოითხოვს თავისებურ მიდგომას, მაგრამ შეუძლებელი არაა და პედაგოგებს დაგროვილი გამოცდილებებით შეუძლიათ შედეგზე გასვლა.

რაც შეეხება კლასკომპლექტის დანამატის შესახებ კითხვას, მან აღნიშნა, რომ უკეთესია, მასწავლებლები მეტს იღებდნენ, მაგრამ არსებული ანაზღაურება უსამართლო არაა. პედაგოგებს, რომლებიც ასეთ კლასებში მუშაობენ, ბატონმა დურმიშხანმა ურჩია მეტი იშრომონ, იზრუნონ პროფესიულ განვითარებაზე და მასწავლებლის სახლის მიერ გამოცხადებულ სხვადასხვა ტრენინგ-კურსებში მიიღონ მონაწილეობა, ხოლო თუ დახმარება დასჭირდებათ, შეუძლიათ ადგილობრივ რესურსცენტრებს მიმართონ.

რაც შეეხება კლასკომპლექტში მომუშავე პედაგოგების პროფესიულ გადამზადებას, მასწავლებელთა სახლის ცხელ ხაზზე გვიპასუხეს, რომ ასეთ ინფორმაციას არ ფლობენ.

​მოამზადა მელანო ებრალიძემ

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდო წყ​არო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

ისტორია სკოლის დირექტორზე, რომელიც მოსწავლისთვის ჭკუის სწავლების შესანიშნავი მაგალითია

ისტორია სკოლის დირექტორზე, რომელიც მოსწავლისთვის ჭკუის სწავლების შესანიშნავი მაგალითია
,,სკოლის დირექტორი!

(მოქმედება ხდება 90-იანი წლების ქუთაისში)

მე-9 კლასში ვიყავით. კვირა დღეს ბიჭებმა კლასელთან დავლიეთ. იქედან წამოსული, გავიარეთ პირველ სკოლასთან და დირექტორის კაბინეტის ფანჯრები ჩავამსხვრიეთ უდიდესი ქვებით. ერთი ქვა კაბინეტში შევარდა და დირექტორის მაგიდაზე დადებული მინაც ჩაამსხვრია. სკოლის დირექტორი ალეკო ბელთაძე იყო. შური ვიძიეთ უმკაცრეს დირექტორზე, რომელსაც სასწაული დისციპლინა ჰქონდა, ვერაფერს გამოაპარებდი. ავდექით და „გავამწარეთ“!

იმ ღამეს მშვიდად მეძინა. რაღაცნაირად პროტესტი სისრულეში მოვიყვანეთ და მეორე დღეს სასიამოვნო მოლოდინში ვიყავით, როცა სკოლის დირექტორი გაცოფებული იქნებოდა. თან დანაშაულის ყველა კვალი წაშლილი გვქონდა. კამერები მაშინ არ არსებობდა და ჩაბნელებული ქალაქიც ჩვენს სასარგებლოდ მუშაობდა.

მეორე დღეს ალეკო ბელთაძე დილის 9 საათზე ჩვენს კლასში შემოვიდა და ზუსტად ის სამი ბიჭი გამოგვიძახა, რომლებმაც წინა ღამით მინები ჩავამსხვრიეთ. ვერ წარმოიდგენთ რა ბაგა-ბუგი გაჰქონდა გულს, როცა პირველი სკოლის უზარმაზარ დერეფნებში მივაბიჯებდით და სამასწავლებლოს გავლით დირექტორის კაბინეტში აღმოვჩნდით. მინები უკვე ჩასმული იყო.

დირექტორი - აბა როგორ ხართ?

- კარგად ბატონო ალეკო (ყველანი ვითომ გაოცებული ვართ)

- ბიჭებო, ცოტა დიდები რომ იყოთ, სიამოვნებით დავლევდი თქვენთან ერთად

- რაშია საქმე ბატონო ალეკო? (კიდევ ვიოცებ და მხრებს ვიჩეჩ)

- არაფერი... ძმაკაცობა მინდა თქვენთან. იცით როგორი თამადა ვარ?

- ვიცით, ბატონო ალეკო, ისიც ვიცით გალაკტიონის 300 ლექსი იცით ზეპირად

- ჰოდა ყოველ დღე, დილაობით შემოხვალთ ჩემთან და ლექსებს წაგიკითხავთ...

და ასე დავდიოდით მის კაბინეტში ერთი კვირა...ყოველ დღე. და თან გალაკტიონს გვიკითხავდა ყოველ დღე ზეპირად. ბოლოს გვეტყოდა - „ბიჭებო რაიმე ხო არ გაქვთ ჩემთან სათქმელიო?“, ჩვენ ცივ უარზე ვიყავით. არა არაფერი-თქო....

ბოლოს, როგორც იქნა, გამოვუტყდით და ბოდიში მოვუხადეთ....

მერე მასთან დავძმაკაცდით და დირექტორზე ვინმეს ცუდი რომ ეთქვა, სასწაულს მოვწევდით.
დღესაც ასე ვარ. ჩემს დირექტორზე ცუდს ვერავის ვათქმევინებ!

პ.ს. ისე სამივე ბიჭი ვინც ინციდენტში ვმონაწილეობდით, ყველანი წარმატებული გამოვედით. არ დავიღუპეთ 90-იანელებში, გადავრჩით კარგი დირექტორის წყალობით.''

ავტორი: დათო ლიკლიკაძე

წაიკითხეთ სრულად