Baby Bag

სწავლება კლას-კომპლექტში - საჭიროებით შექმნილი აუცილებლობა თუ სამინისტროს მიერ დაზოგილი თანხები?

სწავლება კლას-კომპლექტში - საჭიროებით შექმნილი აუცილებლობა თუ სამინისტროს მიერ დაზოგილი თანხები?

მაღალმთიან რაიონებში, სადაც მოსწავლეთა მცირე კონტიგენტია, პირველ-მეოთხე კლასებში სწავლება კლას-კომპლექტებში მიმდინარეობს. ეს იმას ნიშნავს, რომ ორი კლასი გაერთიანებულია. მაგალითად, პირველი-მეორე კლასი, მესამე-მეოთხე კლასი და მოსწავლებს ერთად უტარდებათ ქართული, მათემატიკა და ყველა ის სასკოლო საგანი, რაც ეროვნული სასწავლო გეგმით არის გათვალისწინებული.

სწავლება კლას-კომპლექტებში ქმნის არაერთ პრობლემას: მასწავლებელს უჭირს დროის განაწილება, მოსწავლეები ორ სხვადასხვა გაკვეთილს ისმენენ და რთულად აღიქვამენ. ასევე, როცა ერთი კლასი წერით დავალებებზე მუშაობს, მეორე კლასი აქტურად არის, რაც ხელს უშლის მოსწავლეებს და მასწავლებელსაც მიზნის მიღწევაში. პედაგოგს უწევს ერთდროულად ორ კლასთან გაკვეთილის ჩატარება და ანაზღაურებას იღებს მიზერულ თანხას - 46 ლარს დანამატად, როგორც კლასკომპლექტში სწავლების, ხოლო საათი უნაზღაურდება ჩვეულებრივ, როგორც ერთ კლასში ჩატარებული გაკვეთილი.

მასწავლებლები ასევე ჩივიან იმასაც, რომ ამ მიმართულებით ტრენერებს არ აქვთ ინფორმაცია და ტრენინგ-კურსებიც ინტენსიურად და მასიურად არ ტარდება.

საინტერესოა ამ საკითხთან დაკავშირებით რას გვეტყვიან განათლების სამინისტროში, მაგრამ სამწუხაროდ, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროში ამ საკითხზე კომენტარი არ გააკეთეს.

ამის შემდეგ გადავწყვიტეთ აჭარის განათლების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროსთვის მიგვემართა, რადგან სწორედ აჭარის მაღალმთიანეთშიც ასე მიმდინარეობს სასწავლო პროცესი. საკითხთან დაკავშირებით ვესაუბრეთ ქედის მუნიციპალიტეტის რესურსცენტრის უფროსს დურმიშხან შავიშვილს.

საუბრისას ბატონმა დურმიშხანმა აღნიშნა, რომ კლას-კომპლექტში სწავლება ახალი არ არის და ეს გამოწვეულია მოსახლეობის მიგრაციით სოფლიდან ქალაქში, რის გამოც მოსწავლეთა მცირეკონტიგენტიან სკოლებში დადგა საჭიროება სწავლის ასეთი ფორმის შემოღებისა და ეს წლებია გრძელდება  უფრო მეტსაც გეტყვით, თქვა რესურსცენტრის უფროსმა, მეც კლას კომპლექტში ვსწავლობდი და სწავლების ამ ფორმატში ვერ ვხედავ ვერავითარ პრობლემას, მართალია, რთულია, მოითხოვს თავისებურ მიდგომას, მაგრამ შეუძლებელი არაა და პედაგოგებს დაგროვილი გამოცდილებებით შეუძლიათ შედეგზე გასვლა.

რაც შეეხება კლასკომპლექტის დანამატის შესახებ კითხვას, მან აღნიშნა, რომ უკეთესია, მასწავლებლები მეტს იღებდნენ, მაგრამ არსებული ანაზღაურება უსამართლო არაა. პედაგოგებს, რომლებიც ასეთ კლასებში მუშაობენ, ბატონმა დურმიშხანმა ურჩია მეტი იშრომონ, იზრუნონ პროფესიულ განვითარებაზე და მასწავლებლის სახლის მიერ გამოცხადებულ სხვადასხვა ტრენინგ-კურსებში მიიღონ მონაწილეობა, ხოლო თუ დახმარება დასჭირდებათ, შეუძლიათ ადგილობრივ რესურსცენტრებს მიმართონ.

რაც შეეხება კლასკომპლექტში მომუშავე პედაგოგების პროფესიულ გადამზადებას, მასწავლებელთა სახლის ცხელ ხაზზე გვიპასუხეს, რომ ასეთ ინფორმაციას არ ფლობენ.

​მოამზადა მელანო ებრალიძემ

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდო წყ​არო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ვფიქრობ, დროა, ყველამ რეალურად შევაფასოთ და დადებითი მხრიდან შევხედოთ მასწავლებლის პროფესიას“ - ახალი პროექტი ,,მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან''

„ვფიქრობ, დროა, ყველამ რეალურად შევაფასოთ და დადებითი მხრიდან შევხედოთ მასწავლებლის პროფესიას“ - ახალი პროექტი ,,მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან''

პროფესიით ჟურნალისტის, გვანცა თვარაძის ინიციატივით, ახალი სოციალური ფოტოპროექტის – „მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან“ განხორციელება დაიწყო.

პროექტი, საქართველოში ერთ-ერთ არაპოპულარულ – მასწავლებლის პროფესიას ეხება. პროექტის მონაწილეები ის მასწავლებლები არიან, რომლებმაც გადაწყვიტეს, მაღალმთიან და საზღვრისპირა რეგიონებში ასწავლონ. უმეტესობამ დატოვა ქალაქის სკოლები და უფრო რთული, თუმცა საინტერესო გზად, კარიერის გასაგრძელებლად, რეგიონის სკოლები მიიჩნია, სადაც ბავშვებს ყველაზე მეტად სჭირდებათ განათლების მაღალი ხარისხი და კვალიფიციური პედაგოგები.

მაღალმთიან რეგიონებში მკაცრ კლიმატურ პირობებთან შეგუება არც ისე მარტივია. სოფლის მასწავლებლებს რთულ პირობებში უწევთ ცხოვრება და მუშაობა.ზამთარში, დიდთოვლობის გამო, ხშირად ჩაკეტილ გზაზე გადაადგილება მხოლოდ ფეხითაა შესაძლებელი, სოფელში საზოგადოებრივი ტრანსპორტი შეფერხებით მოძრაობს, საცხოვრებელი პირობები საკმაოდ მძიმეა, მასწავლებელს კი იმ მცირე რესურსით უწევს მუშაობა, რასაც განათლების სისტემა სთავაზობს.

როგორც გვანცა ამბობს, ფოტოკადრებად რეალობის ასახვა თემის აქტუალობიდან გამომდინარე გადაწყვიტა, რადგან რეგიონებში და არა მარტო იქ, განათლების თემა საკმაოდ სერიოზულ გამოწვევად რჩება. მაღალმთიან სოფლის სკოლაში სამუშაოდ წასულ მასწავლებელს ყველასგან განსხვავებული, საკუთარი ისტორია აქვს. ჩემთვის, და ვფიქრობ, საზოგადოებისთვისაც, საინტერესოა მათი დანახვა არა მარტო პროფესიული, არამედ ყოველდღიური რაკურსითაც. პროექტ საშუალებით წარმოვაჩენ არა მხოლოდ მათ ვიზუალურ მხარეს და ყოველდღიურობას, არამედ ტექსტური ისტორიებით, მცირე ჩანახატებით თითოეულ მასწავლებელზე მოგითხრობთ“. დღეს გვანცა ჩვენი სტუმარია და პროექტის შესახებ უფრო დაწვრილებით გვიამბობს.

- პირველ რიგში, გაგვეცანი… როგორც ვიცი, პროფესიით ჟურნალისტი ხარ. როდის დაინტერესდი ფოტოგრაფიით?

- ფოტოგრაფიით ბავშვობიდან დავინტერესდი, ჩემს მეზობელს ჰქონდა ძველი, საბჭოთა ფოტოკამერა და თავად ამჟღავნებდა ფირებს. მოგეხსენებათ, როგორი პოპულარული იყო ეს მეთოდი 80-იან წლებში. ყოველთვის მაინტერესებდა პროცესი და მომწონდა ქაღალდზე აღბეჭდილი სახეები, რაც მისტიკას, ჯადოქრობას ჰგავდა ჩემს ბავშვურ წარმოსახვაში.

ჩემი პირველი სტატიის ჰონორარით, მშრალ ხიდზე, ძველი ფირის კამერა შევიძინე და ასე დაიწყო ახალი აღმოჩენების პერიოდი. რამდენიმე წლის შემდეგ, მივხვდი, რომ არ მყოფნიდა კამერის შესაძლებლობები და ცოდნა, ამიტომ დავიწყე ფოტოსკოლის ძებნა, სადაც თეორიულ და პრაქტიკულ გამოცდილებას მივიღებდი. ასე აღმოვაჩინე იური მეჩითოვის და მაიკო დეისაძის ფოტოსახელოსნო, სადაც ფოტოგრაფიის შესახებ ჩემი შეხედულებები სრულიად შეიცვალა და სხვა რაკურსით დავიწყე ამ პროფესიაზე ფიქრი. ფოტოსკოლის დასრულების შემდეგ კი, უკვე ვთანამშრომლობ სხვადასხვა კერძო კომპანიასთან და მედიასაშუალებასთან.

​განაგრძეთ კითხვა

წაიკითხეთ სრულად