Baby Bag

რას გულისხმობს მესამე თაობის ეროვნული სასწავლო გეგმა, რომელიც 2024 წლამდე საქართველოს ყველა სკოლაში უნდა დაინერგოს?

რას გულისხმობს მესამე თაობის ეროვნული სასწავლო გეგმა, რომელიც 2024 წლამდე საქართველოს ყველა სკოლაში უნდა დაინერგოს?

გეოგრაფიის საგნის ექსპერტმა მეგი ტალახაძემ ახალი, ​მესამე თაობის ეროვნული სასწავლო გეგმის შესახებ ისაუბრა. 2024 წლამდე ყველა სკოლაში სასწავლო პროცესი სწორედ აღნიშნულ გეგმაზე დაყრდნობით უნდა წარიმართოს:

„პირველი ამოსავალი წერტილი ჩვენთვის, რა თქმა უნდა, არის მოსწავლე, მასწავლებელი, სასკოლო კულტურა. უმთავრესი მიზანი არის, რომ ჩვენ შევქმნათ, ჩამოვაყალიბოთ კრიტიკულად მოაზროვნე, შემოქმედებითი მოქალაქეები. აქცენტი გაკეთებულია იმაზე, რომ მოსწავლეებს უნდა შეეძლოთ საგნებში მიღებული ცოდნის რეალობაში გადმოტანა. ყველა სკოლაზე ვერ ვისაუბრებთ, მაგრამ გვაქვს ეს პრობლემა და სასწავლო პროცესი უნდა გახდეს მოსწავლეზე ორიენტირებული.“

მეგი ტალახაძის თქმით, ახალი გეგმის დანერგვა ერთიანად, ერთ თვეში ვერ მოხერხდება:

„ეს ერთიანად ერთ წელში, ერთ თვეში არ კეთდება. არსებული რეფორმის შემდეგ ყოველთვის ხდება კვლევები. ​კვლევების შედეგად ვიღებთ გარკვეულ პრობლემებს და ამ პრობლემების მიხედვით ხდება შესაბამისი უკუკავშირის გაცემა. მნიშვნელოვანი ნაწილი არის სწორედ ის, რომ პედაგოგებთან ნაბიჯ-ნაბიჯ იქნეს მიღწეული დასახული მიზნები. აქ არის მხარდამჭერი ჯგუფები, 24 მხარდამჭერი ჯგუფი მთელი საქართველოს მასშტაბით. ამ ჯგუფებში ჩართული არიან: საგნის ექსპერტები, ინკლუზიური განათლების ექსპერტები, ლიდერობის ექსპერტები, განათლების ექსპერტები, რომელთაგან ვიღებთ უკუკავშირს, შეფასებებს. ეს არის სკოლების დონეზე უწყვეტი პროცესი. მასწავლებელი მიდის სკოლაში, ის ნერგავს პროცესს. ახალი ეროვნული სასწავლო გეგმა ამ ბალანსს ემყარება. ყველა საგნის პრიორიტეტები და ინტერესი უნდა გამოიკვეთოს. ჩვენ გვაქვს გარკვეული ჩავარდნები, თუნდაც საბუნებისმეტყველო მეცნიერებების მიმართულებით.“

„ყოველ წელს ემატება სკოლები. ამ წუთას 600 სკოლაა. რეგიონების დონეზეც თუ ვსაუბრობთ, ჩვენ რეგიონის, მუნიციპალიტეტის დონეზე, ყველა სოფლის სკოლასთან გვაქვს კავშირი. ​პედაგოგები, რა თქმა უნდა, მოგვყვებიან. ჩვენ ვიღებთ მათ უკუკავშირს. მათ შეკითხვებზე გვაქვს ერთობლივი გააზრების პროცესი. ახალი ეროვნული სასწავლო გეგმაც მათ მიერ წამოღებულ თითოეულ უკუკავშირს შესაბამისად პასუხობს. მნიშვნელოვანი გამოწვევაა შეფასების ნაწილი. არ უნდა იყოს შეფასება ნიშანზე ორიენტირებული. შეფასება უნდა იყოს განვითარებასა და პროგრესზე ორიენტირებული,“ - აღნიშნულ საკითხზე მეგი ტალახაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდო წყარო“.

„დაეხმარეთ, მაგრამ მასწავლებელს არჩევანი დაუტოვეთ, ქალბატონო თამარ“ - გია მურღულიას პასუხი...
ფილოლოგი ​გია მურღულია განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს პროექტის - „ახალი სკოლის მოდელის“ ​ექსპერტის თამარ ჯაყელის პოსტს პასუხობს. გია მურღულიას ჩანაწერს Momsedu.ge უცვლელად...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლების უმეტესობა ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს, ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„მშობლების უმეტესობა ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს, ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

​ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე თანამედროვე სამყაროში პოპულარული აღზრდის სტილების შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, მშობლების დიდი ნაწილი უპირატესობას ავტორიტარული აღზრდის სტილს ანიჭებს:

„კვლევებით გამოჩნდა, რომ მშობლების უმეტესობა სხვადასხვა მიზეზის გამო ​ავტორიტარული აღზრდის სტილს ამჯობინებს. თითქოს ეს დროის თვალსაზრისით უფრო ეკონომიურია. მე გეტყვი და შენ უნდა შეასრულო. ავტორიტარულ სტილში შედის ისიც, რომ მე შენ ყველაფერს გისრულებ. მე რაც შემიძლია უარს არაფერზე გეუბნები, მატერიალურს ვგულისხმობ და შენც ყველაფერი უნდა შემისრულო. მე არ მაინტერესებს არც შენი არჩევანი, არც ინტერესი.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობლები ბავშვის მეგობარი არ უნდა იყოს, ის მისთვის ავტორიტეტს უნდა წარმოადგენდეს:

„ამის საპირისპიროდ არსებობს ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. მშობელი არ უნდა იყოს ბავშვის მეგობარი, არ არის სავალდებულო. შენ უნდა იყო ავტორიტეტი. ​იმისთვის, რომ ბავშვმა გცეს პატივი, შენ უნდა სცე მას პატივი. თუ ბავშვს მშობლის ეშინია, ესეც ავტორიტარული სტილის გამოხატულებაა. მე ყურადღებას გავამახვილებდი ასევე ძალიან მნიშვნელოვან საკითხზე, ვის მიმართავენ მშობლები და ყმაწვილები პრობლემის შემთხვევაში დახმარებისთვის. ეს შეიძლება იყოს ახლობელი, შეიძლება იყოს სასულიერო პირი, რაც მნიშვნელოვანია. ყველაზე ნაკლებად მიდიან ფსიქოლოგთან. ეს სერვისები საქართველოში არ არის განვითარებული, განსაკუთრებით, როდესაც საუბარია რეგიონებზე. თბილისშიც კი სერვისი გარდატეხის ასაკში მყოფი მოზარდების, მშობლების დახმარების არ არსებობს, არ არსებობს სახელმწიფო პოლიტიკა. ის, რასაც დღეს ვხედავთ ჩვენ, სერიოზულ მენტალური ჯანმრთელობის პრობლემებს ბავშვებში, მოზარდებში, წამალდამოკიდებულებას, ჩაგვრას, აგრესიას, ამ ყველაფერს ვხედავთ იმიტომ, რომ ჩვენ ვერ ვუმკლავდებით ჩვენი შვილების საჭიროებებს, მოთხოვნილებებს. ჩვენ ვერ ვართ მხარდამჭერები ჩვენი შვილებისთვის. ჩვენ გვჭირდება დახმარება თვითონ.“

თამარ გაგოშიძე იმ პრობლემებზე საუბრობს, რომლებიც ქართველ მშობლებს ძალიან აწუხებთ:

​დღეს მშობლებს, განსაკუთრებით ჩვენს ქვეყანაში, ძალიან უჭირთ. მათ სერიოზული პრობლემები აქვთ თვითონაც დროის უქონლობის, სამსახურის შენარჩუნების, ემიგრანტობის, რაც ძალიან დიდი პრობლემაა უკვე საქართველოში. ბავშვები მშობლების გარეშე იზრდებიან, რაც გარდატეხის ასაკში სერიოზულ კატაკლიზმებთან არის დაკავშირებული.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელი ბავშვისთვის, პირველ რიგში, ეთიკური ჩარჩოს შემქმნელი უნდა იყოს:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ​ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.“

„წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მ​არტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო​, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნავს თამარ გაგოშიძე.

წყარო:​ ნაშუადღევს

წაიკითხეთ სრულად