სტატუსიანი პედაგოგები გამუდმებით გვემატებიან, წინსვლა კი ნაკლებად ჩანს

„მას­წავ­ლებ­ლის პროფე­სი­ას, სხვა პრო­ფე­სი­ებ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში, ცვლის ყვე­ლა­ზე და­ბა­ლი მა­ჩვე­ნე­ბე­ლი აქვს, ანუ მას­წავ­ლე­ბე­ლი იწყებს სამ­სა­ხურს და 80 წლის ასა­კამ­დე ას­წავ­ლის. რა­ღაც პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­ჯერ­და ეს პრო­ფე­სია და ახალ ადა­მი­ა­ნებს შეს­ვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბა აღარ მი­ე­ცათ. ბუ­ნებ­რი­ვია, რო­ცა პრო­ფე­სი­ა­ზე მოთხოვ­ნა აღარ არის, ახალ­გაზ­რ­და მო­წო­დე­ბი­თაც რომ იყოს პე­და­გო­გი, იმის გა­მო, რომ უახ­ლო­ე­სი ათი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში დას­აქ­მე­ბის შან­სი არ აქვს, სხვა პრო­ფე­სი­ას ირ­ჩევს. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ყო­ველ­წ­ლი­უ­რად ვკარ­გავთ პერ­ს­პექ­ტი­ულ ახალ­გ­აზ­რ­დებს და ვე­ღარ ხდე­ბა ახა­ლი სის­ხ­ლის შე­დი­ნე­ბა ამ პრო­ფე­სი­ა­ში. თუმ­ცა, აქ­ვე გეტყ­ვით, რომ ასა­კი ცუდ პე­და­გო­გო­ბას არ ნიშ­ნავს. რა­ტომ­ღაც ხალხს ჰგო­ნია, რად­გან ასა­კო­ვა­ნია, ცუ­დი პე­და­გო­გია. ბევ­რი 65 წლის მას­წავ­ლე­ბე­ლი აჯო­ბებს 25 წლის ახალ­გაზ­რ­დას, რო­მე­ლიც უკ­ვე „მო­ხუ­ცია პო­ფე­სი­ა­ში“ — არა აქვს ენერ­გია ან პრო­ფე­სი­უ­ლი თუ საგ­ნობ­რი­ვი კომ­პე­ტენ­ცია. უბ­რა­ლოდ, 25 წლი­საა. ამი­ტომ მი­სი ასა­კი სუ­ლაც არ ნიშ­ნავს, რომ კარ­გი პე­და­გო­გი იქ­ნე­ბა. და­მე­თან­ხ­მე­ბით, კარგ მას­წავ­ლე­ბელს არც ერთ ასაკ­ში არ უჭირს კომ­პე­ტენ­ცი­ის და­დას­ტუ­რე­ბა. თუ ის 65 ან 67 წლის ასაკ­ში გა­დაწყ­ვეტს, რომ და­ი­ღა­ლა, მენ­ტო­რად გა­მო­ვი­ყე­ნოთ, შე­ვიყ­ვა­ნოთ ხა­რის­ხის ჯგუფ­ში, რომ 25 წლის მას­წავ­ლე­ბელს მის­ცეს რჩე­ვე­ბი და ნა­ხე­ვა­რსა­ა­თობ­რი­ვი დატ­ვირ­თ­ვა მივ­ცეთ, და­ნარ­ჩე­ნი და­ნა­მა­ტი ამ საქ­მი­ა­ნო­ბით შე­ვუვ­სოთ. ამით ახალგაზრდას მივ­ცეთ შან­სი, გახ­დეს კარ­გი მას­წავ­ლე­ბე­ლი. სის­ტე­მაც ამო­ი­სუნ­თ­ქავს.“
​

ამის შესახებ მასწავლებლის სახლის დირექტორმა ბერიკა შუკაკიძემ ​„ახალ განათლებასთან“ ინტერვიუში ისაუბრა.