Baby Bag

„სანამ სამოქალაქო განათლებას საათების შევსების როლი ექნება, არაფერი გვეშველება“

„სანამ სამოქალაქო განათლებას საათების შევსების როლი ექნება, არაფერი გვეშველება“

    აღნიშნულის შესახებ სოციალურ ქსელში მასწავლებელი და ტრენერი მანანა ჯინჭარაძე წერს.

    „არ მინდა დაგამძიმოთ, მაგრამ ყველამ აუცილებლად უნდა შევახსენოთ თავს:

    - სანამ სამოქალაქო განათლებას უკან მიდევნებული ლამპარის როლი ექნება, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ სამოქალაქო განათლებას საათების შევსების როლი ექნება, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ სამოქალაქო განათლებას კომპეტენტური ადამიანები არ ასწავლიან, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ სამოქალაქო განათლება ყველაზე პირველი საგანი არ იქნება ესთეტიკური ჯგუფის საგნებთან ერთად, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ მე და საზოგადოებას, ხელოვნებას, მუსიკას და სპორტს თავის ადგილს არ მივუჩენთ, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ ხელოვნებას ისე ვასწავლით, რომ ტკბობის და კათარზისის შანსს არ ვტოვებთ მოსწავლეებში, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ სამოქალაქო განათლება გამჭოლი კომპეტენცია არ იქნება საგანთა შორის, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ ვთვლით, რომ მათემატიკა/სხვა საგანი აუცილებლად უნდა იცოდეს ბავშვმა და არა მოქალაქეობა, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ ვთვლით, რომ სამოქალაქო განათლება თამაშის გაკვეთილია და პროექტი არაფერს ასწავლის, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ თავად მასწავლებლები და მშობლები არ ვიქნებით კარგი მოქალაქეები, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ ფსევდოავტორიტეტები მოძღვრის მანტიას არ მოიშორებენ, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ გვგონია, რომ ის, კერძოდ იმ მასწავლებლის პერსონალური შეცდომა/დანაშაულია, არაფერი გვეშველება;

    - სანამ დეკლარატიული ცოდნა არ გადაგვაქვს პირობისეულში, - არაფერი გვეშველება;

    - სანამ სიტყვას საქმედ არ ვაქცევთ, - არაფერი გვეშველება.

    დავჯდეთ და ვიტრაბახოთ, რომ ცნობილებს ვზრდით.

    მე პირადად, და ალბათ ჩემნაირები, ერთ შეუმჩნეველ ოროსან მოსწავლეს, სამადლოდ დაწერილი ქულებით, 50 კაცში ტელეფონს რომ ამოიღებდა და პატრულში დარეკავდა, მთელ ქვეყანას ვამჯობინებდი.“

    შეიძლება დაინტერესდეთ

    „დავიჯერო მართლა ნორმალური გგონიათ მოსწავლემ დღეში 7-ჯერ მოახერხოს გადაწყობა ერთი საგნის ლოგიკიდან მეორეზე ისე, რომ არ დაკარგოს მოტივაცია?“

    „დავიჯერო მართლა ნორმალური გგონიათ მოსწავლემ დღეში 7-ჯერ მოახერხოს გადაწყობა ერთი საგნის ლოგიკიდან მეორეზე ისე, რომ არ დაკარგოს მოტივაცია?“

    მასწავლებლის სახლის დირექტორის მოადგილე მანანა რატიანი სოციალურ ქსელში საგნებად და ინტეგრირებულად სწავლებაზე პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც ​Momsedu.ge უცვლელად გთავაზობთ:

    „ამ ბოლო დღეებში მასწავლებლების ნაწილი ბევრს წერს საგნებად და ინტეგრირებულად სწავლებაზე. დავიჯერო მართლა ნორმალური გგონიათ მოსწავლემ დღეში 7-ჯერ მოახერხოს გადაწყობა ერთი საგნის ლოგიკიდან მეორეზე ისე, რომ არ დაკარგოს მოტივაცია? მართლაც ძველი მოწყობაა ამგვარი დღის დატვირთვა, რასაც კენ რობინსონი ინდუსტრიული ხანის განათლებას უწოდებდა, რომელიც შემოღებული იყო მასობრივი განათლებისთვის, იმისთვის, რომ წერა-კითხვა და არითმეტიკა ესწავლათ. დღეს კი ასეთი მექანიკური დასწავლა აღარ არის საკმარისი. განსხვავებულ მოთხოვნებს უწესებს განათლებას თანამედროვეობა.

    დანიელ პენაკმა კი ასე აღწერა საგნებად დანაწევრების ყოვლად მანკიერი პრაქტიკა:

    „- ორმოცდათხუთმეტი წუთი ფრანგული ენისა, - ვუხსნი ჩემს მოსწავლეებს, - ეს მთელი საათია თავისი დასაწყისით, შუა ნაწილითა და დასასრულით. სინამდვილეში, ეს თამამად შეიძლება, ერთ პატარა ცხოვრებას შევადაროთ. ჰო, როგორ არა, დაგიჯერეთ, რახან შენ იტყვი! მერე - ამ პატარა ცხოვრებას კიდევ უფრო საყვარელი მეორე ცხოვრება - ლიტერატურა - მოჰყვება, მეორეს - მესამე, მთლად საამური - მათემატიკა, მესამეს - სულ გასაგიჟებელი - ისტორია, რომელიც სრულიად გაუგებარი მიზეზების გამო, სხვა ცხოვრებაში გადაგისვრით, შემდეგ - ინგლისური ან გერმანული, მაგრამ ამით ვინ კმაყოფილდება: ახლა ქიმიაო, მერე კიდევ მუსიკაო... ერთ დღეში ხუთი თუ ექვსი რეინკარნაცია! თანაც, სრულიად გაუგებარი ლოგიკური თანმიმდევრობით. ვერ გამიგია, ეს განრიგია თუ "ელისი საოცრებათა ქვეყანაში"? ეს-ეს არის, ჩაი მივირთვით მარტის კურდღელთან და ჰოპ, - ყოველგვარი გადასვლის გარეშე, კარტის გულის დედოფალს კროკეტს ვეთამაშებით. ერთი დღე მსგავს შეიკერში - ა ლა ლუის ქეროლ, ოღონდ სასწაულების უფრო მოკრძალებული რაოდენობით, - და ფიზკულტურა საერთოდ შეგიძლიათ ცხრილიდან ამოიღოთ. თანაც, ამ ყველაფერს დაკანონებულის იერი დაჰკრავს, რომელსაც ვერაფრისდიდებით ვერ აუვლი გვერდს; სრული გაუგებრობა - ფრანგული სიმეტრიული ბაღის მანერაზე შეკრეჭილ-დავარცხნილი: ერთიმეორის მიყოლებით ორმოცდათხუთმეტწუთიანიმონაკვეთები. ასე თანაბარ ნაწილებად ფსიქოანალიტიკოსი თუ დაყოფდა თავის სამუშაო დღეს, ან ძეხვეულით მოვაჭრე დაჭრიდა სალიამის! და ასე ყოველ კვირას, მთელი წლის განმავლობაში. სიურპრიზები შეგიძლია გამორიცხო. გამოქლიავდება ადამიანი, აბა, რა!“ - აღნიშნავს მანანა რატიანი. 

    წაიკითხეთ სრულად