Baby Bag

„ვფიქრობ, დროა, ყველამ რეალურად შევაფასოთ და დადებითი მხრიდან შევხედოთ მასწავლებლის პროფესიას“ - ახალი პროექტი ,,მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან''

„ვფიქრობ, დროა, ყველამ რეალურად შევაფასოთ და დადებითი მხრიდან შევხედოთ მასწავლებლის პროფესიას“ - ახალი პროექტი ,,მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან''

პროფესიით ჟურნალისტის, გვანცა თვარაძის ინიციატივით, ახალი სოციალური ფოტოპროექტის – „მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან“ განხორციელება დაიწყო.

პროექტი, საქართველოში ერთ-ერთ არაპოპულარულ – მასწავლებლის პროფესიას ეხება. პროექტის მონაწილეები ის მასწავლებლები არიან, რომლებმაც გადაწყვიტეს, მაღალმთიან და საზღვრისპირა რეგიონებში ასწავლონ. უმეტესობამ დატოვა ქალაქის სკოლები და უფრო რთული, თუმცა საინტერესო გზად, კარიერის გასაგრძელებლად, რეგიონის სკოლები მიიჩნია, სადაც ბავშვებს ყველაზე მეტად სჭირდებათ განათლების მაღალი ხარისხი და კვალიფიციური პედაგოგები.

მაღალმთიან რეგიონებში მკაცრ კლიმატურ პირობებთან შეგუება არც ისე მარტივია. სოფლის მასწავლებლებს რთულ პირობებში უწევთ ცხოვრება და მუშაობა.ზამთარში, დიდთოვლობის გამო, ხშირად ჩაკეტილ გზაზე გადაადგილება მხოლოდ ფეხითაა შესაძლებელი, სოფელში საზოგადოებრივი ტრანსპორტი შეფერხებით მოძრაობს, საცხოვრებელი პირობები საკმაოდ მძიმეა, მასწავლებელს კი იმ მცირე რესურსით უწევს მუშაობა, რასაც განათლების სისტემა სთავაზობს.

როგორც გვანცა ამბობს, ფოტოკადრებად რეალობის ასახვა თემის აქტუალობიდან გამომდინარე გადაწყვიტა, რადგან რეგიონებში და არა მარტო იქ, განათლების თემა საკმაოდ სერიოზულ გამოწვევად რჩება. მაღალმთიან სოფლის სკოლაში სამუშაოდ წასულ მასწავლებელს ყველასგან განსხვავებული, საკუთარი ისტორია აქვს. ჩემთვის, და ვფიქრობ, საზოგადოებისთვისაც, საინტერესოა მათი დანახვა არა მარტო პროფესიული, არამედ ყოველდღიური რაკურსითაც. პროექტ საშუალებით წარმოვაჩენ არა მხოლოდ მათ ვიზუალურ მხარეს და ყოველდღიურობას, არამედ ტექსტური ისტორიებით, მცირე ჩანახატებით თითოეულ მასწავლებელზე მოგითხრობთ“. დღეს გვანცა ჩვენი სტუმარია და პროექტის შესახებ უფრო დაწვრილებით გვიამბობს.

- პირველ რიგში, გაგვეცანი… როგორც ვიცი, პროფესიით ჟურნალისტი ხარ. როდის დაინტერესდი ფოტოგრაფიით?

- ფოტოგრაფიით ბავშვობიდან დავინტერესდი, ჩემს მეზობელს ჰქონდა ძველი, საბჭოთა ფოტოკამერა და თავად ამჟღავნებდა ფირებს. მოგეხსენებათ, როგორი პოპულარული იყო ეს მეთოდი 80-იან წლებში. ყოველთვის მაინტერესებდა პროცესი და მომწონდა ქაღალდზე აღბეჭდილი სახეები, რაც მისტიკას, ჯადოქრობას ჰგავდა ჩემს ბავშვურ წარმოსახვაში.

ჩემი პირველი სტატიის ჰონორარით, მშრალ ხიდზე, ძველი ფირის კამერა შევიძინე და ასე დაიწყო ახალი აღმოჩენების პერიოდი. რამდენიმე წლის შემდეგ, მივხვდი, რომ არ მყოფნიდა კამერის შესაძლებლობები და ცოდნა, ამიტომ დავიწყე ფოტოსკოლის ძებნა, სადაც თეორიულ და პრაქტიკულ გამოცდილებას მივიღებდი. ასე აღმოვაჩინე იური მეჩითოვის და მაიკო დეისაძის ფოტოსახელოსნო, სადაც ფოტოგრაფიის შესახებ ჩემი შეხედულებები სრულიად შეიცვალა და სხვა რაკურსით დავიწყე ამ პროფესიაზე ფიქრი. ფოტოსკოლის დასრულების შემდეგ კი, უკვე ვთანამშრომლობ სხვადასხვა კერძო კომპანიასთან და მედიასაშუალებასთან.

​განაგრძეთ კითხვა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები... ყველაზე ადვილად მისაკეტი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები“ - მაია ბუწაშვილი

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები... ყველაზე ადვილად მისაკეტი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები“ - მაია ბუწაშვილი

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები. სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები უნდა იყოს საერთო ლოქდაუნის ნაწილი და არა ის, რომ მხოლოდ სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები იყოს დაკეტილი, როგორც ნოემბრამდე იყო,“ - ამის შესახებ ინფექციონისტმა მაია ბუწაშვილმა მედიაცენტრ „მთავარში“ განაცხადა.

მისივე თქმით, მოსწავლეები და სტუდენტები პერიოდულად მაინც უნდა დაბრუნდნენ სასწავლო დაწესებულებებში:

ნოემბრის ბოლოდან გასაგებია, რომ გამოცხადდა საყოველთაო რეგულაციები და ამის ნაწილი კი ბატონო, სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები შეიძლებოდა, რომ ყოფილიყო. მანამდე არ იყოს ამის აუცილებლობა, როცა ყველაფერი ღია იყო. ჩვენ შეგვიძლია ვთქვთ, რომ აბსოლუტურად არავითარი შეზღუდვა არ იყო ზაფხულში, სექტემბერსა და ოქტომბერში და მივიღეთ 5 ათასი შემთხვევა დღეში. მაშინ სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები დაკეტილი იყო, მიუხედავად ამისა, ჩვენ გავედით ასეთ ნიშნულზე. უფრო სწრაფად უნდა მოხდეს რეაგირება, არ უნდა დაგვავიწყდეს ბავშვები და უმაღლესი სასწავლებლები და ისინი პერიოდულად მაინც უნდა დაბრუნდნენ დაწესებულებებში,“ - აღნიშნა მაია ბუწაშვილმა.

კითხვაზე, რატომ ვერ ხდება სწრაფი რეაგირება, ინფექციონისტის შეფასებით, ბიზნესისგან განსხვავებით, განათლების სფერო პრიორიტეტად არ ჩანს:

„როგორც ბიზნესის მხრიდანაა, მაგალითად, ყოველდღიური ზეწოლა და ყველასთვის გასაგებია, რომ ეკონომიკის ჩამოშლა არ უნდა მოხდეს და ბიზნესის ინტერესებს ყველა ითვალისწინებს, განათლება ასეთ პრიორიტეტად არ ჩანს. მე ვფიქრობ, რომ უმაღლესი სასწავლებლები და სკოლებიც, ალბათ ზოგიერი მაინც, ცოტა მოერგო სიტუაციას. ძალიან დიდი წნეხი არ არის არც განათლების სამინისტროს მხრიდან, არც სკოლების და უმაღლესი სასწავლებლების მხრიდან. ცალკეული მშობლებისთვის ძალიან ძნელია თავიანთი ინტერესების გატანა. სხვათა შორის, მშობლების დიდ ნაწილს არ უნდა, შიში აქვს და ესეც გასაგებია.

ჩემი აზრით, სასწავლო დაწესებულებებში უნდა დაბრუნდნენ ბავშვები, განსაკუთრებით, სტუდენტები. ტრანსპორტი აქამდეც კარგა ხნის აღდგენილი უნდა ყოფილიყო, სავაჭრო დაწესებულებები კი გაიხსნა უკვე. მობილობის შემცირება ხომ არის მიზანი - რაც შეიძლება ნაკლები იყოს მობილობა, რომ ნაკლები იყოს რისკი. ყველაზე ადვილად მისაკეტი ადგილი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები და საზოგადოებრივი ტრანსპორტი. ბიზნესზე რომაა დიდი ამბავი, რომ ეკონომიკისთვის ცუდია, (სკოლებისა და უმაღლესი სასწავლებლების დაკეტვას) ამას მყისიერი შედეგი ხომ არ აქვს, ამ დროს ყველას უნდა ახსოვდეს, რომ სამომავლოდ უმძიმესი შედეგები შეიძლება ჰქონდეს განათლების სისტემაში ასეთ სიტუაციას,“ - განაცხადა მაია ბუწაშვილმა.

წაიკითხეთ სრულად