Baby Bag

„ვფიქრობ, დროა, ყველამ რეალურად შევაფასოთ და დადებითი მხრიდან შევხედოთ მასწავლებლის პროფესიას“ - ახალი პროექტი ,,მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან''

„ვფიქრობ, დროა, ყველამ რეალურად შევაფასოთ და დადებითი მხრიდან შევხედოთ მასწავლებლის პროფესიას“ - ახალი პროექტი ,,მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან''

პროფესიით ჟურნალისტის, გვანცა თვარაძის ინიციატივით, ახალი სოციალური ფოტოპროექტის – „მასწავლებლის ისტორია ფოტოგრაფის დღიურიდან“ განხორციელება დაიწყო.

პროექტი, საქართველოში ერთ-ერთ არაპოპულარულ – მასწავლებლის პროფესიას ეხება. პროექტის მონაწილეები ის მასწავლებლები არიან, რომლებმაც გადაწყვიტეს, მაღალმთიან და საზღვრისპირა რეგიონებში ასწავლონ. უმეტესობამ დატოვა ქალაქის სკოლები და უფრო რთული, თუმცა საინტერესო გზად, კარიერის გასაგრძელებლად, რეგიონის სკოლები მიიჩნია, სადაც ბავშვებს ყველაზე მეტად სჭირდებათ განათლების მაღალი ხარისხი და კვალიფიციური პედაგოგები.

მაღალმთიან რეგიონებში მკაცრ კლიმატურ პირობებთან შეგუება არც ისე მარტივია. სოფლის მასწავლებლებს რთულ პირობებში უწევთ ცხოვრება და მუშაობა.ზამთარში, დიდთოვლობის გამო, ხშირად ჩაკეტილ გზაზე გადაადგილება მხოლოდ ფეხითაა შესაძლებელი, სოფელში საზოგადოებრივი ტრანსპორტი შეფერხებით მოძრაობს, საცხოვრებელი პირობები საკმაოდ მძიმეა, მასწავლებელს კი იმ მცირე რესურსით უწევს მუშაობა, რასაც განათლების სისტემა სთავაზობს.

როგორც გვანცა ამბობს, ფოტოკადრებად რეალობის ასახვა თემის აქტუალობიდან გამომდინარე გადაწყვიტა, რადგან რეგიონებში და არა მარტო იქ, განათლების თემა საკმაოდ სერიოზულ გამოწვევად რჩება. მაღალმთიან სოფლის სკოლაში სამუშაოდ წასულ მასწავლებელს ყველასგან განსხვავებული, საკუთარი ისტორია აქვს. ჩემთვის, და ვფიქრობ, საზოგადოებისთვისაც, საინტერესოა მათი დანახვა არა მარტო პროფესიული, არამედ ყოველდღიური რაკურსითაც. პროექტ საშუალებით წარმოვაჩენ არა მხოლოდ მათ ვიზუალურ მხარეს და ყოველდღიურობას, არამედ ტექსტური ისტორიებით, მცირე ჩანახატებით თითოეულ მასწავლებელზე მოგითხრობთ“. დღეს გვანცა ჩვენი სტუმარია და პროექტის შესახებ უფრო დაწვრილებით გვიამბობს.

- პირველ რიგში, გაგვეცანი… როგორც ვიცი, პროფესიით ჟურნალისტი ხარ. როდის დაინტერესდი ფოტოგრაფიით?

- ფოტოგრაფიით ბავშვობიდან დავინტერესდი, ჩემს მეზობელს ჰქონდა ძველი, საბჭოთა ფოტოკამერა და თავად ამჟღავნებდა ფირებს. მოგეხსენებათ, როგორი პოპულარული იყო ეს მეთოდი 80-იან წლებში. ყოველთვის მაინტერესებდა პროცესი და მომწონდა ქაღალდზე აღბეჭდილი სახეები, რაც მისტიკას, ჯადოქრობას ჰგავდა ჩემს ბავშვურ წარმოსახვაში.

ჩემი პირველი სტატიის ჰონორარით, მშრალ ხიდზე, ძველი ფირის კამერა შევიძინე და ასე დაიწყო ახალი აღმოჩენების პერიოდი. რამდენიმე წლის შემდეგ, მივხვდი, რომ არ მყოფნიდა კამერის შესაძლებლობები და ცოდნა, ამიტომ დავიწყე ფოტოსკოლის ძებნა, სადაც თეორიულ და პრაქტიკულ გამოცდილებას მივიღებდი. ასე აღმოვაჩინე იური მეჩითოვის და მაიკო დეისაძის ფოტოსახელოსნო, სადაც ფოტოგრაფიის შესახებ ჩემი შეხედულებები სრულიად შეიცვალა და სხვა რაკურსით დავიწყე ამ პროფესიაზე ფიქრი. ფოტოსკოლის დასრულების შემდეგ კი, უკვე ვთანამშრომლობ სხვადასხვა კერძო კომპანიასთან და მედიასაშუალებასთან.

​განაგრძეთ კითხვა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მიზანია, გაკვეთილებმა ბავშვებს გაუჩინოს კითხვის სურვილი, მოუნდეთ, რომ ყოველდღიურობა მეტად საინტერესო გახადონ და, რაც მთავარია, კრიტიკულად იაზროვნონ“

„ჩემი მიზანია, გაკვეთილებმა ბავშვებს გაუჩინოს კითხვის სურვილი, მოუნდეთ, რომ ყოველდღიურობა მეტად საინტერესო გახადონ და, რაც მთავარია, კრიტიკულად იაზროვნონ“
ნათია ფურცელაძე - ეს სახელი და გვარი თვეზე მეტია, ტელეეკრანებიდან გვესმის და ონლაინ სივრცეში ვხედავთ. ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებლის ტელეგაკვეთილები დიდი ინტერესით სარგებლობს მოსწავლეებში, პედაგოგებსა და მშობლებში.
პროექტ „ტელესკოლის“ მასწავლებელი ნათია ფურცელაძე სკოლა „ქორალში“ ასწავლის. იგი „მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს“ 2017 წლის ფინალისტი და 2019 წლის ქართული ენისა და ლიტერატურის საუკეთესო მასწავლებელია.
ნათია ფურცელაძე ​Momsedu.ge-ს „ტელესკოლასა“ და ონლაინ სწავლებაზე ესაუბრა. მან ჩვენი საიტის მკითხველ მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციებიც მისცა.
- „ტელესკოლის“ თქვენი გაკვეთილები ძალიან დიდი პოპულარობით სარგებლობს, რა გამოწვევა იყო ეს პროექტი და როგორ შეაფასებთ მის მნიშვნელობას?
- როდესაც ასეთი ვითარება შეიქმნა საქართველოსა და მთელს მსოფლიოში, უპირველეს ყოვლისა, მნიშვნელოვანი იყო, შექმნილიყო ისეთი თანასწორი გარემო, სადაც მთელი ქვეყნის მოსწავლეები მიიღებდნენ თანასწორ განათლებას. ვფიქრობ, რომ მიზანმა გაამართლა, რადგან საქართველოს ნებისმიერ კუთხეში, ქალაქსა თუ სოფელში, ნებისმიერ მსურველ მოსწავლეს აქვს შესაძლებლობა, დაესწროს ტელეგაკვეთილს.
- ტელეგაკვეთილზე ხშირად საუბრობთ მხატვრულ ლიტერატურაზე, როგორ შევაყვაროთ ბავშვებს კითხვა?
- ეს ძალიან ხანგრძლივი პროცესია. უმნიშვნელოვანესია ბავშვს მივცეთ არჩევანის უფლება. როდესაც უფროსს აქვს გზამკვლევის როლი, აუცილებელია, მან გაითვალისწინოს ბავშვის გემოვნება და ინტერესები, შესთავაზოს ისეთი წიგნები, რაც მას დააინტერესებს. ასევე დიდი ძალა აქვს ხმამაღლა კითხვას, თუ ბავშვი მცირეწლოვანია და კითხვა ჯერ არ იცის, მნიშვნელოვანია, მშობელმა ხმამაღლა უკითხოს წიგნები. რაც შეეხება სკოლის მოსწავლეებს, მე პირადად იმისათვის, რომ მოსწავლეები მეტად დავაინტერესო კითხვით, ვთავაზობ თამაშებს. მაგალითად, წაიკითხავენ წიგნს და ამის მიხედვით ვგეგმავ, ვიგონებ თამაშს, რაც არის შემეცნებითიც, ინტელექტუალურიც.
- საინტერესოა, როგორ გადაეწყვეთ დისტანციურ სწავლებაზე? როგორ ატარებთ ონლაინ გაკვეთილებს?
- მეც და ჩემმა კოლეგებმაც პირველივე დღიდან ავუწყვეთ ფეხი დისტანციურ სწავლებას, იმის მიუხედავად, რომ ბევრი რამ არ ვიცოდით, მაგალითად, ამა თუ იმ პროგრამით სარგებლობა, ძალ-ღონე არ დავიშურეთ და მალევე ავითვისეთ. Სირთულე, როგორც ასეთი, არ შეგვქმნია, უბრალოდ, ქვეყნის საერთო მდგომარეობიდან გამომდინარე, ხშირად ვფიქრობთ, მეც და ჩემი კოლეგებიც იმ მოსწავლეებზე, ვისაც არ აქვს ინტერნეტთან წვდომა, ცხადია, მსგავსი მოსწავლეები შეფერხდებიან, ამიტომაც მხოლოდ ჩემი მაგალითით ვერ ვიმსჯელებ.

- დისტანციური სწავლების დროს როგორ ამოწმებთ, რამდენად კარგად აითვისა მოსწავლემ მასალა?
- ონლაინ გაკვეთილის პერიოდში ვცდილობ, ისეთი დავალებები მოვიფიქრო, რაც იქნება უფრო პრაქტიკული, შემდეგ ელექტრონულად მიგზავნიან, ვკითხულობ და უკუკავშირს ვაწვდი. ბავშვების გამოგზავნილი დავალებები მაჩვენებს, როგორი შედეგი გვაქვს. რაც შეეხება „ტელესკოლას“, ჩემთვის ძალიან დიდი ბედნიერება აღმოჩნდა, რომ საქართველოს არაერთი კუთხიდან მივიღე დავალებები, „ტელესკოლისთვის“ რამდენიმე მოსწავლემ მოინდომა დახატვა, ცხადია, ეს არ კმარა შესაფასებლად, მაგრამ დრო გვიჩვენებს შედეგებს. ჩემი მიზანია, გაკვეთილებმა ბავშვებს გაუჩინოს კითხვის სურვილი, მოუნდეთ, რომ ყოველდღიურობა მეტად საინტერესო გახადონ და, რაც მთავარია, კრიტიკულად იაზროვნონ. 

- ასევე საინტერესოა თქვენი მოსაზრება საკითხზე, რა ფორმით მოვუწოდოთ შვილებს მეცადინეობისკენ? თქვენ როგორ აკეთებთ ამას როგორც მასწავლებელი და როგორც მშობელი. 

- აქაც ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის სურვილი, მაგალითად, მე როგორც მშობელი, ვიტყოდი, რომ ძალიან მეხმარება თამაშით სწავლის მეთოდი და ყველა მშობელს ვურჩევ, მოიგონონ თამაშები, ბავშვი ასე მეტად დაინტერესებული და მონდომებული იქნება. ამ შემთხვევაშიც მთავარია კომუნიკაცია, რა ფორმით მოვუწოდებთ ბავშვებს სწავლისაკენ და როგორ ვესაუბრებით.

- დაბოლოს, რა რეკომენდაციებს მისცემდით მშობლებს, როგორ შეუწყონ შვილებს ხელი განვითარებაში? რაზე გააკეთონ აქცენტები?

- გამომდინარე იქიდან, რომ ყველა მშობელი და ყველა ბავშვი ინდივიდუალურია, კონკრეტულ პასუხს ვერ გაგცემთ. მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვნად მიმაჩნია, გავითვალისწინოთ ბავშვის მდგომარეობა, შესაძლებლობები, ინტერესები და საჭიროებები. ამასთან ერთად, საჭიროა გამოცდილების გაზიარება. მაგალითად, თუ ბავშვს უნდა დიდი დროის არამიზნობრივად გამოყენება, პერსპექტივაში დავანახოთ, რა შედეგი შეიძლება მოჰყვეს მის ასეთ ქმედებას, ამის შემდეგ მას დავუტოვოთ არჩევანის უფლება, რათა იგრძნოს საკუთარი პასუხისმგებლობა.

ავტორი: სოფიო შავაძე

წაიკითხეთ სრულად