Baby Bag

,,სკოლა ანგრევს კრეატიულობას...განათლებად წოდებული ეს პროცესი არის დროის გაცდენა, 12 წლიანი რუტინის პროგრამა, რომელიც რეალური ცხოვრებისთვის ვერ ამზადებს მოსწავლეებს''

,,სკოლა ანგრევს კრეატიულობას...განათლებად წოდებული ეს პროცესი არის დროის გაცდენა, 12 წლიანი რუტინის პროგრამა, რომელიც რეალური ცხოვრებისთვის ვერ ამზადებს მოსწავლეებს''

,,კიდევ ერთი სემესტრი მთავრდება და გამახსენდა, რომ სკოლა ანგრევს კრეატიულობას,'' - აღნიშნულის შესახებ საბავშვო წიგნების ავტორმა, ტრენერმა კრეატივისა და იდეების გენერირების ტექნიკაში, კოტე იანტბელიძემ პოსტი სიციალურ ქსელში გამოაქვეყნა:

,,დიდი სიფრთხილით შევარჩიე სიტყვები: იქნებ აფუჭებს ან აზიანებს, მაგრამ არა, - ანგრევს.

განათლებად წოდებული ეს პროცესი არის დროის გაცდენა, 12 წლიანი რუტინის პროგრამა, რომელიც რეალური ცხოვრებისთვის ვერ ამზადებს მოსწავლეებს. სკოლა ვერ აძლევს მათ რეალურ უნარებს, რომელიც თანამედროვე სამყაროში გამოადგებათ.

როგორია თანამედროვე სამყარო? სწრაფად ცვალებადი, არაპროგნოზირებადი, სადაც ისეთი არაორდინარული პრობლემები მატულობს, რომელსაც ძველი გამოცდილებით ვერ გადაჭრი. რა გჭირდება თანამედროვე სამყაროში? - ინოვაციურობა, კრეატიულობა, გამჭრიახობა, მოქნილობა და არაორდინარული მიდგომა. და რომელს ასწავლიან სკოლაში?

როცა პირველკურსელები უნივერსიტეტებში მოდიან, ზოგი მათგანის ქცევაში ჯერ კიდევ მძაფრად იგრძნობა სკოლის საშინელი სისტემა. იგრძნობა რა უქნეს ამ უნიჭიერეს თაობას 12 წლის განმავლობაში: დიდ ნაწილს ეშინია შეცდომის დაშვების, რაიმეს არასწორად თქმის, საკუთარი აზრის ჩამოყალიბების, დასაბუთების, მსჯელობის, წარდგენის, გუნდურად მუშაობის, კრეატიულობის.

და ამისთვის იხარჯება ცხოვრების 12 წელი.

ბევრ განვითარებულ ქვეყანაში საგანმანათლებლო პროგრამების გადაწყობა დაიწყო, რომ სკოლებში კრეატივის და ინოვაციის როლი გაიზარდოს. უბრალოდ ცოდნას კი არ აძლევენ, არამედ ამ ცოდნის გამოყენების უნარებს ასწავლიან. აყვარებენ ცოდნის მიღების პროცესს და თვითგანვითარებას. მოკლედ, სწავლას ასწავლიან.

კარგია, რომ ონლაინ სწავლება იმაზე ადრე დაიტესტა, ვიდრე ვვარაუდობდით. ფორსმაჟორის გამო ხარვეზებიც იყო, თუმცა, მგონია, რომ ბევრი სკოლა ახლებურად იფიქრებს ამის შემდეგ, ისევე ახლებურად, კრეატიულად და არაორდინარულად, როგორიც თაობა გვყავს და როგორიც ჩვენს ეპოქას შეეფერება.

არსებობენ გამონაკლისი სკოლები. არსებობენ გამონაკლისი მასწავლებლები, რომლებიც ბავშვებში კრეატიულობის ნაპერწკალს არ აქრობენ, მაგრამ ეს ღმერთივით ხალხი იძულებულია უაზრო პროგრამის და კიდევ უფრო უაზრო ხელფასის ამარა დარჩეს,'' - აღნიშნავს მწერალი. 

„იაკობმა სახელმძღვანელო ბევრჯერ შეცვალა და კიდევ რომ ეცოცხლა, კიდევ ბევრჯერ შეცვლიდა... დღ...
„მთელი დღეა, ,,დედა ენა" მესმის და ძლივს მოვიცალე, რომ დამეწერა ერთი-ორი სიტყვა. ამ ორ სიტყვამდე, ასპირანტურაში დისერტაცია ვწერე ,,დედა ენაზე", წერა-კითხვის სწავლების მეთოდებზე და ზოგადად, სწავლების...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სკოლამ სული გაუშვა ხელიდან. სამწუხაროდ, მშობლებიც ამ დონეზე გაჩერდით...“

„სკოლამ სული გაუშვა ხელიდან. სამწუხაროდ, მშობლებიც ამ დონეზე გაჩერდით...“
 „სკოლამ სული გაუშვა ხელიდან. სამწუხაროდ, მშობლებიც ამ დონეზე გაჩერდით. ღმერთს სანთელს დაუნთებთ, სულიერებაზე ილაპარაკებთ, სკოლაში მიხვალთ და იკითხავთ - „ჩემს შვილს რა ნიშნები აქვს?“ - რა მნიშვნელობა აქვს, რა ნიშნები აქვს? ორიანი აქვს ან ხუთიანი, ერთმა გაგაუბედურათ ან მეორემ გაგაბედნიერათ? ორიანებით ვიყავი გაჭედილი მეექვსე კლასამდე, სულ ორიანები მყავდა. პირობითად ვიყავი გადასული კლასიდან - კლასში, მაგრამ აი, ახლა თქვენ წინაშე ვდგავარ...

ორიანები და ხუთიანები არაფერს ნიშნავს. ნიშნები არ ქმნიან ადამიანს. პირიქით, აუბედურებენ კიდეც - თუ ბავშვი ხუთიანებზეა შეყვარებული და მერე მამის ხუთ ლარზე, რომელსაც მამა აჩუქებს თუ კი ხუთიანს მიიღებს, - რა ბავშვი გაგვეზრდება ჩვენ? რისკენ მისწრაფული?

ჩვენ იმდენად ვართ ადამიანები, რამდენადაც მაღალი მისწრაფებები გვაქვს. თუ ეს მისწრაფებები მაღალია, სხვანაირია თვალები, მეტყველება, ურთიერთობა და თუ მიზნები დაბალი გაქვს ისეთივეა - ჩვენში და ჩვენ გარშემო ყველაფერი.

ბავშვი მოვლენაა და მას მოაქვს თავისი მისია, თქვენს ბავშვებს თავისი მისიები აქვთ. ამიტომ დედა რომ ხარ ჩააწვეთე შენს შვილს წვეთ-წვეთად: „შვილო, შენ არც კი იცი, რითი მოხვედი, რაღაცა დიდი გაქვს შენს გულში. მე არ ვიცი და ვერავინ გვეტყვის, მაგრამ თუ შენ ხანდახან ჩაიხედავ შენს გულში და იტყვი, რატომ დავიბადე? რა უნდა გავაკეთო? ვის რა უნდა მოვუტანო და სხვა ამგვარი, შენ იპოვი ამას“. თუ ჩვენ ამას ვასწავლით ბავშვს და ამაში მასწავლებელი და სკოლაც დაგვეხმარება, მაშინ ბავშვები გაბედნიერდებიან.

ვინც თავის ბილიკს დაადგება - იქ იწყება ბედნიერება და ეს არასოდეს გვიანი არ არის! თუნდაც ჩემს ასაკში. კაცმა რომ იპოვოს ეს ბილიკი, თუნდაც იმ ერთწლიან, ხუთწლიან ცხოვრებას მაინც ხომ გაივლის ამ მისიაში, ბედნიერებას გემოს გაუგებს და სულის რაღაც ნაწილსაც სრულყოფს...


აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი

წაიკითხეთ სრულად