ზუგდიდის პირველი საჯარო სკოლის მასწავლებლის მიერ მე-12 კლასელებისადმი მიძღვნილი პოსტი მოქალაქეთა შეშფოთების და სკოლის დისციპლინური კომიტეტის შეკრების მიზეზი გახდა. სწორედ ზუგდიდის პირველი საჯარო სკოლის დისციპლინურმა კომიტეტმა უნდა იმსჯელოს იმის შესახებ, რა სანქცია გატარდება მასწავლებლის მიმართ.
ფეისბუკპოსტში, რომელიც მასწავლებელმა 21 მაისს გამოაქვეყნა და მალევე წაშალა, ნათქვამი იყო, რომ ის სიხარულს განიცდის იმის გამო, რომ გარკვეული მოსწავლეების ნახვა აღარ მოუწევს და ამბობს, რომ ზოგიერთი მათგანის სახელი და გვარის ხსენებაც კი ზარავს:
,,ჩემთვის 26 გამოშვება. უცნაური დღევანდელი მდგომარეობის გამო და არამხოლოდ. არ ირეკება ბოლო ზარი, არ ვწერთ კეთილ სურვილებს მოხატულ პერანგებზე, რაც ყოველთვის გულისამაჩუყებელი იყო და ცრემლებს მგვრიდა. დღეს ეს განცდა არ მაქვს, პირიქით, ვფიქრობ და მიხარია რომ მომავალ სასწავლო წელს მათ გარეშე შევხვდები (რა თქმა უნდა დიდ უმრავლესობას არ ეხება) ზოგიერთი მათგანის სახელის და გვარის ხსენებაც მზარავს. თუმცა მყავს ფავორიტებიც. ჩემს ანდრიას, დათუნას, გიგას, სანდროს, ბადუკას, ვანოს ვუსურვებ წარმატებებს, წინსვლას ცხოვრებაში. თუ 18 წლის არ ვარგიხარ, ვერც 78 წლისას ივარგებ.თქვენ უკვე ხართ 18 წლის, ხართ კარგი ადამიანები, კაცური კაცები, თქვენ იცით პირველ რიგში ეს არის მთავარი და არა, ვთქვათ ქიმიამცოდნეობა. თქვენ შეგიძლიათ თავაწეულებმა იაროთ, სიკეთე და ბედნიერება მოუტანოთ თქვენს ირგვლივ მყოფ ადამიანებს, იარეთ, იარეთ, იარეთ, ამინ!"- წერდა სოციალურ ქსელში პედაგოგი.
„აგვისტოში 74 წლის ვხდები და ვფიქრობ, დრო მოვიდა, პროფესია დავტოვო“ - მასწავლებლი, რომელიც 33 წელია მათემატიკას ასწავლის
ციური გაგნიძე დუშეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ მაღაროსკარში 33 წელია მათემატიკას ასწავლის, მან პროფესიიდან გასვლის გადაწყვეტილება მიიღო.
„ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული ადამიანის ცხოვრებაში. აგვისტოში 74 წლის ვხდები და ვფიქრობ, დრო მოვიდა პროფესია დავტოვო.
მივესალმები სამინისტროს გადაწყვეტილებას საპენსიო ასაკის პედაგოგებისთვის ჯილდოს დაწესებასთან დაკავშირებით. ამით წახალისდება ახალგაზრდების ნაკადის შემოდინება სისტემაში, რაც თავისთავად ახალ ხედვებსა და მიდგომებს გულისხმობს.
ჩვენი სკოლიდან ოთხი პედაგოგი გადის სისტემიდან, ყველას ძალიან გაგვიხარდა, რომ ასე დაგვაფასეს. ჩვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ბავშვის პიროვნულად ჩამოყალიბება და ცოდნის მიცემაა, რაშიც მშობლებთან ერთად დიდ როლს ვთამაშობთ. შესაბამისად, სევდიანია ამ გარემოსა და კარგი კოლექტივის დატოვება, თუმცა ხშირად მოვინახულებ მათ.“
წყარო: განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტრო